Բ Մնացորդաց / 2 Chronicles - 10 |

Text:
< PreviousԲ Մնացորդաց - 10 2 Chronicles - 10Next >


jfb▾ jg▾ gnv▾ kad▾ tr▾ ac▾ mh▾ tb▾ all ▾
А. П. Лопухин: Tолковая Библия или комментарий на все книги Св.Писания Ветхого и Нового Заветов - 1903-1914
1–14. Поведение воцарившегося Ровоама усиливает давнее недовольство десяти колен Израильских в отношении дома Давидова. 15–19. Фактическое отпадение 10-ти колен от дома Давидова и неудача попытки Ровоама возвратить их.
Matthew Henry: Concise Commentary on the Whole Bible - 1706
This chapter is copied almost verbatim from 1 Kings xii. 1-19, where it was opened at large. Solomon's defection from God was not repeated, but the defection of the ten tribes from his family is, in this chapter, where we find, I. How foolish Rehoboam was in his treating with them, ver. 1, 5-14. II. How wicked the people were in complaining of Solomon (ver. 2-4) and forsaking Rehoboam, ver. 16-19. III. How just and righteous God was in all this, ver. 15. His counsel was thereby fulfilled. With him are strength and wisdom; both the deceived and the deceiver (the fool and the knave) are his (Job xii. 16), that is, are made use of by him to suit his purposes.
Adam Clarke: Commentary on the Bible - 1831
The people apply to Rehoboam to ease them of their burdens, Ch2 10:1-4. Rejecting the advice of the aged counsellors, and following that of the young men, he gives them an ungracious answer, Ch2 10:5-14. The people are discouraged, and ten tribes revolt, Ch2 10:15-17. They stone Hadoram, who went to collect the tribute; and Rehoboam but barely escapes, Ch2 10:18, Ch2 10:19.
2 Chronicles 10:1
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
Ch2 10:1, The Israelites, assembled at Shechem to crown Rehoboam, by Jeroboam make a suit of relaxation unto him; Ch2 10:6, Rehoboam, refusing the old mens' counsel, by the advice of young men answers them roughly; Ch2 10:16, Ten tribes Rev_olting, kill Hadoram, and make Rehoboam flee.
Carl Friedrich Keil and Franz Delitzsch

IV. The History of the Kingdom of Judah Until Its Fall - 2 Chronicles 10-36.
After giving an account of the revolt of the ten tribes of Israel from the divinely chosen royal house of David (2 Chron 10), the author of the Chronicle narrates the history of the kingdom of Judah - to which he confines himself, to the exclusion of the history of the kingdom of the ten tribes - at much greater length than the author of the books of Kings has done. This latter portrays the development of both kingdoms, but treats only very briefly of the history of the kingdom of Judah, especially under its first rulers, and characterizes the attitude of the kings and people of Judah to the kingdom of Israel and to the Lord only in the most general way. The author of the Chronicle, on the other hand, depicts the development of Judah under Rehoboam, Abijah, Asa, and Jehoshaphat much more thoroughly, by communicating a considerable number of events which are omitted in the book of Kings. As we have already proved, the purpose of the chronicler was to show, according to the varying attitude of the kings of the house of David to the Lord and to His law, how, on the one hand, God rewarded the fidelity of the kings and of the people to His covenant with prosperity and blessing, and furnished to the kingdom of Judah, in war with its enemies, power which secured the victory; and how, on the other, He took vengeance for every revolt of the kings and people, and for every fall into idolatry and superstition, by humiliations and awful judgments. And more especially from the times of the godless kings Ahaz and Manasseh does our author do this, pointing out how God suffered the people to fall ever deeper into feebleness, and dependence upon the heathen world powers, until finally, when the efforts of the pious kings Hezekiah and Josiah to bring back the people, sunk as they were in idolatry and moral corruption, to the God of their fathers and to His service failed to bring about any permanent repentance and reformation, He cast forth Judah also from His presence, and gave over Jerusalem and the temple to destruction by the Chaldeans, and caused the inhabitants of Jerusalem and Judah to be led away into exile to Babylon.
Geneva 1599
And Rehoboam (a) went to Shechem: for to Shechem were all Israel come to make him king.
(a) After the death of Solomon.
John Gill
INTRODUCTION TO 2 CHRONICLES 10
This chapter is not only in sense the same, but is expressed almost in the selfsame words as First Kings chapter twelve, verses one through nineteen, so there needs not anything to be added to the notes there, which the reader is referred to. See Gill on 3Kings 12:1.
Robert Jamieson, A. R. Fausset and David Brown
REHOBOAM REFUSING THE OLD MEN'S GOOD COUNSEL. (2Chron 10:1-15)
Rehoboam went to Shechem--(See on 3Kings 12:1). This chapter is, with a few verbal alterations, the same as in 1Ki. 12:1-19.
10:110:1: Եւ եկն Ռոբովամ ՚ի Սիւքեմ, վասն զի ՚ի Սիւքեմ գայր ամենայն Իսրայէլ թագաւորեցուցանել զնա[4537]։ [4537] Յօրինակին. ՚Ի Սիւքեմ գայ ամենայն Իսրայէլ։
1 Ռոբովամը եկաւ Սիւքէմ, որովհետեւ բոլոր իսրայէլացիները եկել էին Սիւքէմ նրան թագաւոր դարձնելու:
10 Ռոբովամ Սիւքէմ գնաց. վասն զի բոլոր Իսրայէլ զանիկա թագաւոր ընելու համար Սիւքէմ գացեր էր։
Եւ եկն Ռոբովամ ի Սիւքեմ, վասն զի ի Սիւքեմ գայր ամենայն Իսրայէլ թագաւորեցուցանել զնա:

10:1: Եւ եկն Ռոբովամ ՚ի Սիւքեմ, վասն զի ՚ի Սիւքեմ գայր ամենայն Իսրայէլ թագաւորեցուցանել զնա[4537]։
[4537] Յօրինակին. ՚Ի Սիւքեմ գայ ամենայն Իսրայէլ։
1 Ռոբովամը եկաւ Սիւքէմ, որովհետեւ բոլոր իսրայէլացիները եկել էին Սիւքէմ նրան թագաւոր դարձնելու:
10 Ռոբովամ Սիւքէմ գնաց. վասն զի բոլոր Իսրայէլ զանիկա թագաւոր ընելու համար Սիւքէմ գացեր էր։
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:110:1 И пошел Ровоам в Сихем, потому что в Сихем сошлись все Израильтяне, чтобы поставить его царем.
10:1 καὶ και and; even ἦλθεν ερχομαι come; go Ροβοαμ ροβοαμ Rehoboam εἰς εις into; for Συχεμ συχεμ Sychem; Sikhem ὅτι οτι since; that εἰς εις into; for Συχεμ συχεμ Sychem; Sikhem ἤρχετο ερχομαι come; go πᾶς πας all; every Ισραηλ ισραηλ.1 Israel βασιλεῦσαι βασιλευω reign αὐτόν αυτος he; him
10:1 וַ wa וְ and יֵּ֥לֶךְ yyˌēleḵ הלך walk רְחַבְעָ֖ם rᵊḥavʕˌām רְחַבְעָם Rehoboam שְׁכֶ֑מָה šᵊḵˈemā שְׁכֶם Shechem כִּ֥י kˌî כִּי that שְׁכֶ֛ם šᵊḵˈem שְׁכֶם Shechem בָּ֥אוּ bˌāʔû בוא come כָל־ ḵol- כֹּל whole יִשְׂרָאֵ֖ל yiśrāʔˌēl יִשְׂרָאֵל Israel לְ lᵊ לְ to הַמְלִ֥יךְ hamlˌîḵ מלך be king אֹתֹֽו׃ ʔōṯˈô אֵת [object marker]
10:1. profectus est autem Roboam in Sychem illuc enim cunctus Israhel convenerat ut constituerent eum regemAnd Roboam went to Sichem: for thither all Israel were assembled, to make him king.
1. And Rehoboam went to Shechem: for all Israel were come to Shechem to make him king.
10:1. Now Rehoboam set out for Shechem. For in that place all of Israel had convened, so that they might appoint him as king.
10:1. And Rehoboam went to Shechem: for to Shechem were all Israel come to make him king.
And Rehoboam went to Shechem: for to Shechem were all Israel come to make him king:

10:1 И пошел Ровоам в Сихем, потому что в Сихем сошлись все Израильтяне, чтобы поставить его царем.
10:1
καὶ και and; even
ἦλθεν ερχομαι come; go
Ροβοαμ ροβοαμ Rehoboam
εἰς εις into; for
Συχεμ συχεμ Sychem; Sikhem
ὅτι οτι since; that
εἰς εις into; for
Συχεμ συχεμ Sychem; Sikhem
ἤρχετο ερχομαι come; go
πᾶς πας all; every
Ισραηλ ισραηλ.1 Israel
βασιλεῦσαι βασιλευω reign
αὐτόν αυτος he; him
10:1
וַ wa וְ and
יֵּ֥לֶךְ yyˌēleḵ הלך walk
רְחַבְעָ֖ם rᵊḥavʕˌām רְחַבְעָם Rehoboam
שְׁכֶ֑מָה šᵊḵˈemā שְׁכֶם Shechem
כִּ֥י kˌî כִּי that
שְׁכֶ֛ם šᵊḵˈem שְׁכֶם Shechem
בָּ֥אוּ bˌāʔû בוא come
כָל־ ḵol- כֹּל whole
יִשְׂרָאֵ֖ל yiśrāʔˌēl יִשְׂרָאֵל Israel
לְ lᵊ לְ to
הַמְלִ֥יךְ hamlˌîḵ מלך be king
אֹתֹֽו׃ ʔōṯˈô אֵת [object marker]
10:1. profectus est autem Roboam in Sychem illuc enim cunctus Israhel convenerat ut constituerent eum regem
And Roboam went to Sichem: for thither all Israel were assembled, to make him king.
10:1. Now Rehoboam set out for Shechem. For in that place all of Israel had convened, so that they might appoint him as king.
10:1. And Rehoboam went to Shechem: for to Shechem were all Israel come to make him king.
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
kad▾ tr▾ ab▾ ac▾ mh▾ tb▾ all ▾
А. П. Лопухин: Tолковая Библия или комментарий на все книги Св.Писания Ветхого и Нового Заветов - 1903-1914
1-19. Повествование 2: Пар здесь почти буквально сходно с рассказом 3: Цар XII:1–19. См. Толков. Библию II, с. 470–471. Со смертью Соломона прекратилось нераздельное существование еврейского царства, объединенного доселе не только правящей царской династией Давидова рода, но и единым святилищем — построенным Соломоном храмом в Иерусалиме. И тогда как священный писатель 3: и 4: книг Царств излагает — и по разделении еврейского царства — синхронистическую историю обоих еврейских царств, для свящ. писателя книг Паралипоменон только Иудейское царство осталось теократической общиной с единым законным храмом и законным же культом и священством при нем, Израильское (северное) царство, как лишенное этих условий нормальной религиозной, церковной жизни, является, с его точки зрения, как бы переставшим существовать, по крайней мере, для ветхозаветного Царства Божия. Отсюда почти все, имеющиеся в книгах Царств, известия об Израильском царстве опущены во 2: Паралипоменон. Так, напр., вовсе не говорится о царствовании Иеровоама I Израильского, тогда как в повествование о современном иудейском царе Ровоаме (гл. X–XII). внесен целый ряд новых в сравнении с 3: Цар, документальных данных: об укреплении Ровоамом некоторых городов, о переселении в Иудею священников и левитов из Израильского царства; подробная родословная царской семьи Ровоама (гл. XI). Из последствующих царствований 2: Пар дольше останавливается на царствованиях благочестивых царей (Асы, Иосафата, Иоаса, Езекии, Иосии), когда процветало законное служение Иегове в храме Иерусалимском и культ с его проявлениями занимал первенствующее место в народной иудейской жизни.

Главы XI–XXXVI, образующие вторую и большую часть второй книги Паралипоменон, содержат повествование о всех царях Иудейского царства с момента отделения от него Израильского и до падения первого с вавилонским пленом.
Matthew Henry: Concise Commentary on the Whole Bible - 1706
Rehoboam Succeeds Solomon. B. C. 975.

1 And Rehoboam went to Shechem: for to Shechem were all Israel come to make him king. 2 And it came to pass, when Jeroboam the son of Nebat, who was in Egypt, whither he had fled from the presence of Solomon the king, heard it, that Jeroboam returned out of Egypt. 3 And they sent and called him. So Jeroboam and all Israel came and spake to Rehoboam, saying, 4 Thy father made our yoke grievous: now therefore ease thou somewhat the grievous servitude of thy father, and his heavy yoke that he put upon us, and we will serve thee. 5 And he said unto them, Come again unto me after three days. And the people departed. 6 And king Rehoboam took counsel with the old men that had stood before Solomon his father while he yet lived, saying, What counsel give ye me to return answer to this people? 7 And they spake unto him, saying, If thou be kind to this people, and please them, and speak good words to them, they will be thy servants for ever. 8 But he forsook the counsel which the old men gave him, and took counsel with the young men that were brought up with him, that stood before him. 9 And he said unto them, What advice give ye that we may return answer to this people, which have spoken to me, saying, Ease somewhat the yoke that thy father did put upon us? 10 And the young men that were brought up with him spake unto him, saying, Thus shalt thou answer the people that spake unto thee, saying, Thy father made our yoke heavy, but make thou it somewhat lighter for us; thus shalt thou say unto them, My little finger shall be thicker than my father's loins. 11 For whereas my father put a heavy yoke upon you, I will put more to your yoke: my father chastised you with whips, but I will chastise you with scorpions.
We may observe here, 1. The wisest and best cannot give every body content. Solomon enriched and advanced his kingdom, did all (one would think) that could be done to make then happy and easy; and yet either he was indiscreet in burdening them with the imposition of taxes and services, or at least there was some colour of reason to think him so. No man is perfectly wise. It is probable that it was when Solomon had declined from God and his duty that his wisdom failed him, and God left him to himself to act in this impolitic manner. Even Solomon's treasures were exhausted by his love of women; and probably it was to maintain them, and their pride, luxury, and idolatry, that he burdened his subjects. 2. Turbulent and ungrateful spirits will find fault with the government, and complain of grievances, when they have very little reason to do so. Had they not peace in Solomon's time? They were never plundered by invaders, as formerly, never put in fear by the alarms of war, nor obliged to hazard their lives in the high places of the field. Had they not plenty--meat enough, and money enough? What would they more? O fortunatos nimium, sua si bona norint!--O happy, if they knew their happy state! And yet they complain that Solomon made their yoke grievous. If any complain thus of the yoke of Christ, that they might have a pretence to break his bands in sunder and cast away his cords from them, we are sure that he never gave them any cause at all for the complaint, whatever Solomon did. His yoke is easy, and his burden is light. He never made us serve with an offering, nor wearied us with incense. 3. Many ruin themselves and their interests by trampling upon and provoking their inferiors. Rehoboam thought that because he was king he might assume as much authority as his father had done, might have what he would, and do what he would, and carry all before him. But, though he wore his father's crown, he wanted his father's brains, and ought to have considered that, being quite a different man from what his father was, he ought to take other measures. Such a wise man as Solomon may do as we will, but such a fool as Rehoboam must do as he can. The high-mettled horse may be kicked and spurred by him that has the art of managing him; but, if an unskilful horseman do it, it is at his peril. Rehoboam paid dearly for threatening, and talking big, and thinking to carry matters with a high hand. It was Job's wisdom, as well as his virtue, that he despised not the cause of his man-servant or maid-servant, when they argued with him (Job xxxi. 13), but heard them patiently, considered their reasons, and gave them a soft answer. And a similar tender consideration of those in subjection, and a forwardness to make them easy, will be the comfort and praise of all in authority, in the church, in the state, and in families. 4. Moderate counsels are generally wisest and best. Gentleness will do what violence will not do. Most people love to be accosted mildly. Rehoboam's old experienced counsellors directed him to this method (v. 7): "Be kind to this people, and please them, and speak good words to them, and thou art sure of them for ever." Good words cost nothing but a little self-denial, and yet they purchase good things. 5. God often fulfils the counsels of his own wisdom by infatuating men, and giving them up to the counsels of their own folly. No more needs to be done to ruin men than to leave them to themselves, and their own pride and passion.
Adam Clarke: Commentary on the Bible - 1831
10:1: Rehoboam went to Shechem - This chapter is almost word for word the same as 1 Kings 12:1-19, to the notes on which the reader is referred.
2 Chronicles 10:10
Albert Barnes: Notes on the Bible - 1834
10:1: The narrative of Kings (marginal reference) is repeated with only slight verbal differences.
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:1: Rehoboam: Kg1 12:1; Ch1 3:10; Mat 1:7, Roboam
Shechem: Gen 12:6, Sichem, Gen 37:12, Gen 37:13; Jos 20:7, Jos 24:1; Jdg 9:1
all: Kg1 4:1; Ch1 12:38
Carl Friedrich Keil and Franz Delitzsch

This event is narrated in our chapter, except in so far as a few unessential differences in form are concerned, exactly as we have it in 1 Kings 12:1-19; so that we may refer for the exposition of it to the commentary on 1 Kings 12, where we have both treated the contents of this chapter, and have also discussed the deeper and more latent causes of this event, so important in its consequences.
10:210:2: Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ Յերոբովամ որդի Նաբատայ, եւ ինքն էր յԵգիպտոս փախուցեալ յերեսաց արքայի Սողոմոնի, եւ բնակէր Յերոբովամ յԵգիպտոս. եւ դարձաւ Յերոբովամ յԵգիպտոսէ,
2 Երբ Նաբատի որդի Յերոբովամը, որը Սողոմոն արքայի երեսից Եգիպտոս էր փախել ու բնակուել Եգիպտոսում, լսեց այս բանը, վերադարձաւ Եգիպտոսից: Մարդ ուղարկեցին ու կանչեցին նրան:
2 Նաբատեան Յերոբովամը, որ Սողոմոն թագաւորին երեսէն փախած Եգիպտոս կը բնակէր, այս բանը լսելով Եգիպտոսէն դարձաւ
Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ Յերոբովամ որդի Նաբատայ, եւ ինքն էր յԵգիպտոս փախուցեալ յերեսաց արքայի Սողոմոնի, [124]եւ բնակէր Յերոբովամ յԵգիպտոս`` եւ դարձաւ Յերոբովամ յԵգիպտոսէ:

10:2: Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ Յերոբովամ որդի Նաբատայ, եւ ինքն էր յԵգիպտոս փախուցեալ յերեսաց արքայի Սողոմոնի, եւ բնակէր Յերոբովամ յԵգիպտոս. եւ դարձաւ Յերոբովամ յԵգիպտոսէ,
2 Երբ Նաբատի որդի Յերոբովամը, որը Սողոմոն արքայի երեսից Եգիպտոս էր փախել ու բնակուել Եգիպտոսում, լսեց այս բանը, վերադարձաւ Եգիպտոսից: Մարդ ուղարկեցին ու կանչեցին նրան:
2 Նաբատեան Յերոբովամը, որ Սողոմոն թագաւորին երեսէն փախած Եգիպտոս կը բնակէր, այս բանը լսելով Եգիպտոսէն դարձաւ
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:210:2 Когда услышал {о сем} Иеровоам, сын Наватов, он находился в Египте, куда убежал от царя Соломона, то возвратился Иеровоам из Египта.
10:2 καὶ και and; even ἐγένετο γινομαι happen; become ὡς ως.1 as; how ἤκουσεν ακουω hear Ιεροβοαμ ιεροβοαμ son Ναβατ ναβατ and; even αὐτὸς αυτος he; him ἐν εν in Αἰγύπτῳ αιγυπτος Aigyptos; Eyiptos ὡς ως.1 as; how ἔφυγεν φευγω flee ἀπὸ απο from; away προσώπου προσωπον face; ahead of Σαλωμων σαλωμων the βασιλέως βασιλευς monarch; king καὶ και and; even κατῴκησεν κατοικεω settle Ιεροβοαμ ιεροβοαμ in Αἰγύπτῳ αιγυπτος Aigyptos; Eyiptos καὶ και and; even ἀπέστρεψεν αποστρεφω turn away; alienate Ιεροβοαμ ιεροβοαμ from; out of Αἰγύπτου αιγυπτος Aigyptos; Eyiptos
10:2 וַ wa וְ and יְהִ֞י yᵊhˈî היה be כִּ ki כְּ as שְׁמֹ֨עַ šᵊmˌōₐʕ שׁמע hear יָרָבְעָ֤ם yārovʕˈām יָרָבְעָם Jeroboam בֶּן־ ben- בֵּן son נְבָט֙ nᵊvˌāṭ נְבָט Nebat וְ wᵊ וְ and ה֣וּא hˈû הוּא he בְ vᵊ בְּ in מִצְרַ֔יִם miṣrˈayim מִצְרַיִם Egypt אֲשֶׁ֣ר ʔᵃšˈer אֲשֶׁר [relative] בָּרַ֔ח bārˈaḥ ברח run away מִ mi מִן from פְּנֵ֖י ppᵊnˌê פָּנֶה face שְׁלֹמֹ֣ה šᵊlōmˈō שְׁלֹמֹה Solomon הַ ha הַ the מֶּ֑לֶךְ mmˈeleḵ מֶלֶךְ king וַ wa וְ and יָּ֥שָׁב yyˌāšov שׁוב return יָרָבְעָ֖ם yārovʕˌām יָרָבְעָם Jeroboam מִ mi מִן from מִּצְרָֽיִם׃ mmiṣrˈāyim מִצְרַיִם Egypt
10:2. quod cum audisset Hieroboam filius Nabath qui erat in Aegypto fugerat quippe illuc ante Salomonem statim reversus estAnd when Jeroboam the son of Nabat, who was in Egypt, (for he was fled thither from Solomon,) heard it, forthwith he returned.
2. And it came to pass, when Jeroboam the son of Nebat heard of it, ( for he was in Egypt, whither he had fled from the presence of king Solomon,) that Jeroboam returned out of Egypt.
10:2. But when Jeroboam, the son of Nabat, who was in Egypt, (indeed he had fled to that place from Solomon) had heard it, he promptly returned.
10:2. And it came to pass, when Jeroboam the son of Nebat, who [was] in Egypt, whither he had fled from the presence of Solomon the king, heard [it], that Jeroboam returned out of Egypt.
And it came to pass, when Jeroboam the son of Nebat, who [was] in Egypt, whither he had fled from the presence of Solomon the king, heard [it], that Jeroboam returned out of Egypt:

10:2 Когда услышал {о сем} Иеровоам, сын Наватов, он находился в Египте, куда убежал от царя Соломона, то возвратился Иеровоам из Египта.
10:2
καὶ και and; even
ἐγένετο γινομαι happen; become
ὡς ως.1 as; how
ἤκουσεν ακουω hear
Ιεροβοαμ ιεροβοαμ son
Ναβατ ναβατ and; even
αὐτὸς αυτος he; him
ἐν εν in
Αἰγύπτῳ αιγυπτος Aigyptos; Eyiptos
ὡς ως.1 as; how
ἔφυγεν φευγω flee
ἀπὸ απο from; away
προσώπου προσωπον face; ahead of
Σαλωμων σαλωμων the
βασιλέως βασιλευς monarch; king
καὶ και and; even
κατῴκησεν κατοικεω settle
Ιεροβοαμ ιεροβοαμ in
Αἰγύπτῳ αιγυπτος Aigyptos; Eyiptos
καὶ και and; even
ἀπέστρεψεν αποστρεφω turn away; alienate
Ιεροβοαμ ιεροβοαμ from; out of
Αἰγύπτου αιγυπτος Aigyptos; Eyiptos
10:2
וַ wa וְ and
יְהִ֞י yᵊhˈî היה be
כִּ ki כְּ as
שְׁמֹ֨עַ šᵊmˌōₐʕ שׁמע hear
יָרָבְעָ֤ם yārovʕˈām יָרָבְעָם Jeroboam
בֶּן־ ben- בֵּן son
נְבָט֙ nᵊvˌāṭ נְבָט Nebat
וְ wᵊ וְ and
ה֣וּא hˈû הוּא he
בְ vᵊ בְּ in
מִצְרַ֔יִם miṣrˈayim מִצְרַיִם Egypt
אֲשֶׁ֣ר ʔᵃšˈer אֲשֶׁר [relative]
בָּרַ֔ח bārˈaḥ ברח run away
מִ mi מִן from
פְּנֵ֖י ppᵊnˌê פָּנֶה face
שְׁלֹמֹ֣ה šᵊlōmˈō שְׁלֹמֹה Solomon
הַ ha הַ the
מֶּ֑לֶךְ mmˈeleḵ מֶלֶךְ king
וַ wa וְ and
יָּ֥שָׁב yyˌāšov שׁוב return
יָרָבְעָ֖ם yārovʕˌām יָרָבְעָם Jeroboam
מִ mi מִן from
מִּצְרָֽיִם׃ mmiṣrˈāyim מִצְרַיִם Egypt
10:2. quod cum audisset Hieroboam filius Nabath qui erat in Aegypto fugerat quippe illuc ante Salomonem statim reversus est
And when Jeroboam the son of Nabat, who was in Egypt, (for he was fled thither from Solomon,) heard it, forthwith he returned.
10:2. But when Jeroboam, the son of Nabat, who was in Egypt, (indeed he had fled to that place from Solomon) had heard it, he promptly returned.
10:2. And it came to pass, when Jeroboam the son of Nebat, who [was] in Egypt, whither he had fled from the presence of Solomon the king, heard [it], that Jeroboam returned out of Egypt.
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
tr▾ all ▾
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:2: Jeroboam: Kg1 11:26, Kg1 11:28, Kg1 11:40, Kg1 12:2
10:310:3: առաքեցին եւ կոչեցին զնա։ Եւ եկն Յերոբովամ եւ ամենայն եկեղեցին Իսրայէլի առ արքայ Ռոբովամ՝ եւ ասեն[4538]. [4538] Ոսկան. Եկեղեցին Իսրայէլի, խօսեցան առ արքայ եւ ասեն։
3 Յերոբովամը եւ Իսրայէլի բոլոր ժողովականները եկան Ռոբովամ արքայի մօտ եւ ասացին.
3 Եւ մարդ ղրկելով զանիկա կանչեցին ու Յերոբովամ եւ բոլոր Իսրայէլ եկան ու Ռոբովամին հետ խօսեցան ու ըսին.
Առաքեցին եւ կոչեցին զնա, եւ եկն Յերոբովամ եւ ամենայն [125]եկեղեցին Իսրայելի առ արքայ`` Ռոբովամ եւ ասեն:

10:3: առաքեցին եւ կոչեցին զնա։ Եւ եկն Յերոբովամ եւ ամենայն եկեղեցին Իսրայէլի առ արքայ Ռոբովամ՝ եւ ասեն[4538].
[4538] Ոսկան. Եկեղեցին Իսրայէլի, խօսեցան առ արքայ եւ ասեն։
3 Յերոբովամը եւ Իսրայէլի բոլոր ժողովականները եկան Ռոբովամ արքայի մօտ եւ ասացին.
3 Եւ մարդ ղրկելով զանիկա կանչեցին ու Յերոբովամ եւ բոլոր Իսրայէլ եկան ու Ռոբովամին հետ խօսեցան ու ըսին.
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:310:3 И послали и звали его; и пришел Иеровоам и весь Израиль, и говорили Ровоаму так:
10:3 καὶ και and; even ἀπέστειλαν αποστελλω send off / away καὶ και and; even ἐκάλεσαν καλεω call; invite αὐτόν αυτος he; him καὶ και and; even ἦλθεν ερχομαι come; go Ιεροβοαμ ιεροβοαμ and; even πᾶσα πας all; every ἡ ο the ἐκκλησία εκκλησια assembly Ισραηλ ισραηλ.1 Israel πρὸς προς to; toward Ροβοαμ ροβοαμ Rehoboam λέγοντες λεγω tell; declare
10:3 וַֽ wˈa וְ and יִּשְׁלְחוּ֙ yyišlᵊḥˌû שׁלח send וַ wa וְ and יִּקְרְאוּ־ yyiqrᵊʔû- קרא call לֹ֔ו lˈô לְ to וַ wa וְ and יָּבֹ֥א yyāvˌō בוא come יָרָבְעָ֖ם yārovʕˌām יָרָבְעָם Jeroboam וְ wᵊ וְ and כָל־ ḵol- כֹּל whole יִשְׂרָאֵ֑ל yiśrāʔˈēl יִשְׂרָאֵל Israel וַֽ wˈa וְ and יְדַבְּר֔וּ yᵊḏabbᵊrˈû דבר speak אֶל־ ʔel- אֶל to רְחַבְעָ֖ם rᵊḥavʕˌām רְחַבְעָם Rehoboam לֵ lē לְ to אמֹֽר׃ ʔmˈōr אמר say
10:3. vocaveruntque eum et venit cum universo Israhel et locuti sunt ad Roboam dicentesAnd they sent for him, and he came with all Israel, and they spoke to Roboam, saying:
3. And they sent and called him; and Jeroboam and all Israel came, and they spake to Rehoboam, saying,
10:3. And they summoned him, and he arrived with all of Israel. And they spoke to Rehoboam, saying:
10:3. And they sent and called him. So Jeroboam and all Israel came and spake to Rehoboam, saying,
And they sent and called him. So Jeroboam and all Israel came and spake to Rehoboam, saying:

10:3 И послали и звали его; и пришел Иеровоам и весь Израиль, и говорили Ровоаму так:
10:3
καὶ και and; even
ἀπέστειλαν αποστελλω send off / away
καὶ και and; even
ἐκάλεσαν καλεω call; invite
αὐτόν αυτος he; him
καὶ και and; even
ἦλθεν ερχομαι come; go
Ιεροβοαμ ιεροβοαμ and; even
πᾶσα πας all; every
ο the
ἐκκλησία εκκλησια assembly
Ισραηλ ισραηλ.1 Israel
πρὸς προς to; toward
Ροβοαμ ροβοαμ Rehoboam
λέγοντες λεγω tell; declare
10:3
וַֽ wˈa וְ and
יִּשְׁלְחוּ֙ yyišlᵊḥˌû שׁלח send
וַ wa וְ and
יִּקְרְאוּ־ yyiqrᵊʔû- קרא call
לֹ֔ו lˈô לְ to
וַ wa וְ and
יָּבֹ֥א yyāvˌō בוא come
יָרָבְעָ֖ם yārovʕˌām יָרָבְעָם Jeroboam
וְ wᵊ וְ and
כָל־ ḵol- כֹּל whole
יִשְׂרָאֵ֑ל yiśrāʔˈēl יִשְׂרָאֵל Israel
וַֽ wˈa וְ and
יְדַבְּר֔וּ yᵊḏabbᵊrˈû דבר speak
אֶל־ ʔel- אֶל to
רְחַבְעָ֖ם rᵊḥavʕˌām רְחַבְעָם Rehoboam
לֵ לְ to
אמֹֽר׃ ʔmˈōr אמר say
10:3. vocaveruntque eum et venit cum universo Israhel et locuti sunt ad Roboam dicentes
And they sent for him, and he came with all Israel, and they spoke to Roboam, saying:
10:3. And they summoned him, and he arrived with all of Israel. And they spoke to Rehoboam, saying:
10:3. And they sent and called him. So Jeroboam and all Israel came and spake to Rehoboam, saying,
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
jfb▾ tr▾ all ▾
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:3: they sent: Kg1 12:3
Robert Jamieson, A. R. Fausset and David Brown
And they sent--rather, "for they had sent," &c. This is stated as the reason of Jeroboam's return from Egypt.
10:410:4: Հա՛յր քո խստացոյց զլուծ մեր. եւ արդ՝ թուլացո՛ զխիստ ծառայութիւն հօր քոյ, եւ զլուծ նորա զծանր զոր եդ ՚ի վերայ մեր. եւ ծառայեսցուք քեզ։
4 «Քո հայրը ծանրացրել էր մեր լուծը: Արդ, թեթեւացրո՛ւ հօրդ նշանակած տաժանակիր աշխատանքն ու մեր վրայ դրուած ծանր լուծը, որ քեզ ծառայենք»:
4 «Քու հայրդ մեր վրայ ծանր լուծ մը դրաւ ու հիմա քու հօրդ դաժան ծառայութիւնն ու մեր վրայ դրած ծանր լուծը թեթեւցուր, որ քեզի ծառայութիւն ընենք»։
Հայր քո խստացոյց զլուծ մեր. եւ արդ թուլացո զխիստ ծառայութիւն հօր քո, եւ զլուծ նորա զծանր զոր եդ ի վերայ մեր, եւ ծառայեսցուք քեզ:

10:4: Հա՛յր քո խստացոյց զլուծ մեր. եւ արդ՝ թուլացո՛ զխիստ ծառայութիւն հօր քոյ, եւ զլուծ նորա զծանր զոր եդ ՚ի վերայ մեր. եւ ծառայեսցուք քեզ։
4 «Քո հայրը ծանրացրել էր մեր լուծը: Արդ, թեթեւացրո՛ւ հօրդ նշանակած տաժանակիր աշխատանքն ու մեր վրայ դրուած ծանր լուծը, որ քեզ ծառայենք»:
4 «Քու հայրդ մեր վրայ ծանր լուծ մը դրաւ ու հիմա քու հօրդ դաժան ծառայութիւնն ու մեր վրայ դրած ծանր լուծը թեթեւցուր, որ քեզի ծառայութիւն ընենք»։
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:410:4 отец твой наложил на нас тяжкое иго; но ты облегчи жестокую работу отца твоего и тяжкое иго, которое он наложил на нас, и мы будем служить тебе.
10:4 ὁ ο the πατήρ πατηρ father σου σου of you; your ἐσκλήρυνεν σκληρυνω harden τὸν ο the ζυγὸν ζυγος yoke ἡμῶν ημων our καὶ και and; even νῦν νυν now; present ἄφες αφιημι dismiss; leave ἀπὸ απο from; away τῆς ο the δουλείας δουλεια service τοῦ ο the πατρός πατηρ father σου σου of you; your τῆς ο the σκληρᾶς σκληρος hard; harsh καὶ και and; even ἀπὸ απο from; away τοῦ ο the ζυγοῦ ζυγος yoke αὐτοῦ αυτος he; him τοῦ ο the βαρέος βαρυς weighty; heavy οὗ ος who; what ἔδωκεν διδωμι give; deposit ἐφ᾿ επι in; on ἡμᾶς ημας us καὶ και and; even δουλεύσομέν δουλευω give allegiance; subject σοι σοι you
10:4 אָבִ֖יךָ ʔāvˌîḵā אָב father הִקְשָׁ֣ה hiqšˈā קשׁה be hard אֶת־ ʔeṯ- אֵת [object marker] עֻלֵּ֑נוּ ʕullˈēnû עֹל yoke וְ wᵊ וְ and עַתָּ֡ה ʕattˈā עַתָּה now הָקֵל֩ hāqˌēl קלל be slight מֵ mē מִן from עֲבֹדַ֨ת ʕᵃvōḏˌaṯ עֲבֹדָה work אָבִ֜יךָ ʔāvˈîḵā אָב father הַ ha הַ the קָּשָׁ֗ה qqāšˈā קָשֶׁה hard וּ û וְ and מֵ mē מִן from עֻלֹּ֧ו ʕullˈô עֹל yoke הַ ha הַ the כָּבֵ֛ד kkāvˈēḏ כָּבֵד heavy אֲשֶׁר־ ʔᵃšer- אֲשֶׁר [relative] נָתַ֥ן nāṯˌan נתן give עָלֵ֖ינוּ ʕālˌênû עַל upon וְ wᵊ וְ and נַֽעַבְדֶֽךָּ׃ nˈaʕavᵊḏˈekkā עבד work, serve
10:4. pater tuus durissimo iugo nos pressit tu leviora impera patre tuo qui nobis gravem inposuit servitutem et paululum de onere subleva ut serviamus tibiThy father oppressed with a most grievous yoke, do thou govern us with a lighter hand than thy father, who laid upon us a heavy servitude, and ease some thing of the burden, that we may serve thee.
4. Thy father made our yoke grievous: now therefore make thou the grievous service of thy father, and his heavy yoke which he put upon us, lighter, and we will serve thee.
10:4. “Your father pressed upon us a very difficult yoke. You should govern us more lightly than your father, who imposed on us a heavy servitude, and so lift up some of the burden, so that we may serve you.”
10:4. Thy father made our yoke grievous: now therefore ease thou somewhat the grievous servitude of thy father, and his heavy yoke that he put upon us, and we will serve thee.
Thy father made our yoke grievous: now therefore ease thou somewhat the grievous servitude of thy father, and his heavy yoke that he put upon us, and we will serve thee:

10:4 отец твой наложил на нас тяжкое иго; но ты облегчи жестокую работу отца твоего и тяжкое иго, которое он наложил на нас, и мы будем служить тебе.
10:4
ο the
πατήρ πατηρ father
σου σου of you; your
ἐσκλήρυνεν σκληρυνω harden
τὸν ο the
ζυγὸν ζυγος yoke
ἡμῶν ημων our
καὶ και and; even
νῦν νυν now; present
ἄφες αφιημι dismiss; leave
ἀπὸ απο from; away
τῆς ο the
δουλείας δουλεια service
τοῦ ο the
πατρός πατηρ father
σου σου of you; your
τῆς ο the
σκληρᾶς σκληρος hard; harsh
καὶ και and; even
ἀπὸ απο from; away
τοῦ ο the
ζυγοῦ ζυγος yoke
αὐτοῦ αυτος he; him
τοῦ ο the
βαρέος βαρυς weighty; heavy
οὗ ος who; what
ἔδωκεν διδωμι give; deposit
ἐφ᾿ επι in; on
ἡμᾶς ημας us
καὶ και and; even
δουλεύσομέν δουλευω give allegiance; subject
σοι σοι you
10:4
אָבִ֖יךָ ʔāvˌîḵā אָב father
הִקְשָׁ֣ה hiqšˈā קשׁה be hard
אֶת־ ʔeṯ- אֵת [object marker]
עֻלֵּ֑נוּ ʕullˈēnû עֹל yoke
וְ wᵊ וְ and
עַתָּ֡ה ʕattˈā עַתָּה now
הָקֵל֩ hāqˌēl קלל be slight
מֵ מִן from
עֲבֹדַ֨ת ʕᵃvōḏˌaṯ עֲבֹדָה work
אָבִ֜יךָ ʔāvˈîḵā אָב father
הַ ha הַ the
קָּשָׁ֗ה qqāšˈā קָשֶׁה hard
וּ û וְ and
מֵ מִן from
עֻלֹּ֧ו ʕullˈô עֹל yoke
הַ ha הַ the
כָּבֵ֛ד kkāvˈēḏ כָּבֵד heavy
אֲשֶׁר־ ʔᵃšer- אֲשֶׁר [relative]
נָתַ֥ן nāṯˌan נתן give
עָלֵ֖ינוּ ʕālˌênû עַל upon
וְ wᵊ וְ and
נַֽעַבְדֶֽךָּ׃ nˈaʕavᵊḏˈekkā עבד work, serve
10:4. pater tuus durissimo iugo nos pressit tu leviora impera patre tuo qui nobis gravem inposuit servitutem et paululum de onere subleva ut serviamus tibi
Thy father oppressed with a most grievous yoke, do thou govern us with a lighter hand than thy father, who laid upon us a heavy servitude, and ease some thing of the burden, that we may serve thee.
10:4. “Your father pressed upon us a very difficult yoke. You should govern us more lightly than your father, who imposed on us a heavy servitude, and so lift up some of the burden, so that we may serve you.”
10:4. Thy father made our yoke grievous: now therefore ease thou somewhat the grievous servitude of thy father, and his heavy yoke that he put upon us, and we will serve thee.
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
jw▾ gnv▾ tr▾ all ▾
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:4: Thy father: Sa1 8:11-18; Kg1 12:4; Isa 47:6; Mat 11:29, Mat 11:30, Mat 23:4; Jo1 5:3
grievous: Exo 1:13, Exo 1:14, Exo 2:23; Kg1 4:20, Kg1 4:25, Kg1 9:22
Geneva 1599
Thy father (b) made our yoke grievous: now therefore ease thou somewhat the grievous servitude of thy father, and his heavy yoke that he put upon us, and we will serve thee.
(b) That is, handled us rudely, it seems that God hardened their hearts, so that they murmured without cause, which declares also the inconstancy of the people.
John Wesley
Grievous - It is probable, when Solomon had declined from God, that God left him to himself to act thus impolitically.
10:510:5: Եւ ասէ ցնոսա. Երթա՛յք մինչեւ յաւուրս երիս, եւ եկեսջի՛ք առ իս։ Եւ գնաց ժողովուրդն։
5 Նա նրանց ասաց. «Գնացէ՛ք եւ երեք օրից եկէ՛ք ինձ մօտ»: Ժողովուրդը գնաց:
5 Անիկա ըսաւ անոնց. «Երեք օր ետքը ինծի եկէք»։ Ժողովուրդը գնաց։
Եւ ասէ ցնոսա. Երթայք մինչեւ յաւուրս երիս, եւ եկեսջիք առ իս: Եւ գնաց ժողովուրդն:

10:5: Եւ ասէ ցնոսա. Երթա՛յք մինչեւ յաւուրս երիս, եւ եկեսջի՛ք առ իս։ Եւ գնաց ժողովուրդն։
5 Նա նրանց ասաց. «Գնացէ՛ք եւ երեք օրից եկէ՛ք ինձ մօտ»: Ժողովուրդը գնաց:
5 Անիկա ըսաւ անոնց. «Երեք օր ետքը ինծի եկէք»։ Ժողովուրդը գնաց։
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:510:5 И сказал им {Ровоам}: через три дня придите опять ко мне. И разошелся народ.
10:5 καὶ και and; even εἶπεν επω say; speak αὐτοῖς αυτος he; him πορεύεσθε πορευομαι travel; go ἕως εως till; until τριῶν τρεις three ἡμερῶν ημερα day καὶ και and; even ἔρχεσθε ερχομαι come; go πρός προς to; toward με με me καὶ και and; even ἀπῆλθεν απερχομαι go off; go away ὁ ο the λαός λαος populace; population
10:5 וַ wa וְ and יֹּ֣אמֶר yyˈōmer אמר say אֲלֵהֶ֗ם ʔᵃlēhˈem אֶל to עֹ֛וד ʕˈôḏ עֹוד duration שְׁלֹ֥שֶׁת šᵊlˌōšeṯ שָׁלֹשׁ three יָמִ֖ים yāmˌîm יֹום day וְ wᵊ וְ and שׁ֣וּבוּ šˈûvû שׁוב return אֵלָ֑י ʔēlˈāy אֶל to וַ wa וְ and יֵּ֖לֶךְ yyˌēleḵ הלך walk הָ hā הַ the עָֽם׃ ס ʕˈām . s עַם people
10:5. qui ait post tres dies revertimini ad me cumque abisset populusAnd he said to them: Come to me again after three days. And when the people were gone,
5. And he said unto them, Come again unto me after three days. And the people departed.
10:5. But he said, “Return to me after three days.” And when the people had gone away,
10:5. And he said unto them, Come again unto me after three days. And the people departed.
And he said unto them, Come again unto me after three days. And the people departed:

10:5 И сказал им {Ровоам}: через три дня придите опять ко мне. И разошелся народ.
10:5
καὶ και and; even
εἶπεν επω say; speak
αὐτοῖς αυτος he; him
πορεύεσθε πορευομαι travel; go
ἕως εως till; until
τριῶν τρεις three
ἡμερῶν ημερα day
καὶ και and; even
ἔρχεσθε ερχομαι come; go
πρός προς to; toward
με με me
καὶ και and; even
ἀπῆλθεν απερχομαι go off; go away
ο the
λαός λαος populace; population
10:5
וַ wa וְ and
יֹּ֣אמֶר yyˈōmer אמר say
אֲלֵהֶ֗ם ʔᵃlēhˈem אֶל to
עֹ֛וד ʕˈôḏ עֹוד duration
שְׁלֹ֥שֶׁת šᵊlˌōšeṯ שָׁלֹשׁ three
יָמִ֖ים yāmˌîm יֹום day
וְ wᵊ וְ and
שׁ֣וּבוּ šˈûvû שׁוב return
אֵלָ֑י ʔēlˈāy אֶל to
וַ wa וְ and
יֵּ֖לֶךְ yyˌēleḵ הלך walk
הָ הַ the
עָֽם׃ ס ʕˈām . s עַם people
10:5. qui ait post tres dies revertimini ad me cumque abisset populus
And he said to them: Come to me again after three days. And when the people were gone,
10:5. But he said, “Return to me after three days.” And when the people had gone away,
10:5. And he said unto them, Come again unto me after three days. And the people departed.
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
tr▾ all ▾
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:5: Come again: Kg1 12:5; Pro 3:28
10:610:6: Եւ ժողովեաց արքայ Ռոբովամ զծերսն որք կային առաջի Սողոմոնի հօր նորա մինչդեռ կենդանի՛ էր նա, եւ ասէ. Զիա՞րդ թուի ձեզ, եւ զի՞նչ խորհիք պատասխանի առնել ժողովրդեանն այնմ, բա՛ն ինչ։
6 Ռոբովամ արքան հաւաքեց ծերերին, որոնք իր հօր՝ Սողոմոնի կենդանութեան օրօք կանգնում էին նրա առաջ, եւ ասաց. «Ի՞նչ էք կարծում, ի՞նչ խորհուրդ էք տալիս, որ պատասխանեմ այս ժողովրդին»:
6 Ռոբովամ թագաւորը խորհուրդ հարցուց այն ծերերուն, որոնք իր հօրը Սողոմոնին առջեւ կը կենային, երբ անիկա ողջ էր ու ըսաւ. «Դուք ինծի ի՞նչ խորհուրդ կու տաք, որ այս ժողովուրդին պատասխան տամ»։
Եւ ժողովեաց արքայ Ռոբովամ զծերսն որք կային առաջի Սողոմոնի հօր նորա մինչդեռ կենդանի էր նա, եւ ասէ. Զիա՞րդ թուի ձեզ, եւ զի՞նչ խորհիք պատասխանի առնել ժողովրդեանն այնմ բան ինչ:

10:6: Եւ ժողովեաց արքայ Ռոբովամ զծերսն որք կային առաջի Սողոմոնի հօր նորա մինչդեռ կենդանի՛ էր նա, եւ ասէ. Զիա՞րդ թուի ձեզ, եւ զի՞նչ խորհիք պատասխանի առնել ժողովրդեանն այնմ, բա՛ն ինչ։
6 Ռոբովամ արքան հաւաքեց ծերերին, որոնք իր հօր՝ Սողոմոնի կենդանութեան օրօք կանգնում էին նրա առաջ, եւ ասաց. «Ի՞նչ էք կարծում, ի՞նչ խորհուրդ էք տալիս, որ պատասխանեմ այս ժողովրդին»:
6 Ռոբովամ թագաւորը խորհուրդ հարցուց այն ծերերուն, որոնք իր հօրը Սողոմոնին առջեւ կը կենային, երբ անիկա ողջ էր ու ըսաւ. «Դուք ինծի ի՞նչ խորհուրդ կու տաք, որ այս ժողովուրդին պատասխան տամ»։
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:610:6 И советовался царь Ровоам со старейшинами, которые предстояли пред лицем Соломона, отца его, при жизни его, и говорил: как вы посоветуете отвечать народу сему?
10:6 καὶ και and; even συνήγαγεν συναγω gather ὁ ο the βασιλεὺς βασιλευς monarch; king Ροβοαμ ροβοαμ Rehoboam τοὺς ο the πρεσβυτέρους πρεσβυτερος senior; older τοὺς ο the ἑστηκότας ιστημι stand; establish ἐναντίον εναντιον next to; before Σαλωμων σαλωμων the πατρὸς πατηρ father αὐτοῦ αυτος he; him ἐν εν in τῷ ο the ζῆν ζαω live; alive αὐτὸν αυτος he; him λέγων λεγω tell; declare πῶς πως.1 how ὑμεῖς υμεις you βουλεύεσθε βουλευω intend; deliberate τοῦ ο the ἀποκριθῆναι αποκρινομαι respond τῷ ο the λαῷ λαος populace; population τούτῳ ουτος this; he λόγον λογος word; log
10:6 וַ wa וְ and יִּוָּעַ֞ץ yyiwwāʕˈaṣ יעץ advise הַ ha הַ the מֶּ֣לֶךְ mmˈeleḵ מֶלֶךְ king רְחַבְעָ֗ם rᵊḥavʕˈām רְחַבְעָם Rehoboam אֶת־ ʔeṯ- אֵת together with הַ ha הַ the זְּקֵנִים֙ zzᵊqēnîm זָקֵן old אֲשֶׁר־ ʔᵃšer- אֲשֶׁר [relative] הָי֣וּ hāyˈû היה be עֹֽמְדִ֗ים ʕˈōmᵊḏˈîm עמד stand לִ li לְ to פְנֵי֙ fᵊnˌê פָּנֶה face שְׁלֹמֹ֣ה šᵊlōmˈō שְׁלֹמֹה Solomon אָבִ֔יו ʔāvˈiʸw אָב father בִּֽ bˈi בְּ in הְיֹתֹ֥ו hᵊyōṯˌô היה be חַ֖י ḥˌay חַי alive לֵ lē לְ to אמֹ֑ר ʔmˈōr אמר say אֵ֚יךְ ˈʔêḵ אֵיךְ how אַתֶּ֣ם ʔattˈem אַתֶּם you נֹֽועָצִ֔ים nˈôʕāṣˈîm יעץ advise לְ lᵊ לְ to הָשִׁ֥יב hāšˌîv שׁוב return לָֽ lˈā לְ to † הַ the עָם־ ʕām- עַם people הַ ha הַ the זֶּ֖ה zzˌeh זֶה this דָּבָֽר׃ dāvˈār דָּבָר word
10:6. iniit consilium cum senibus qui steterant coram patre eius Salomone dum adviveret dicens quid datis consilii ut respondeam populoHe took counsel with the ancients, who had stood before his father Solomon, while he yet lived, saying: What counsel give you to me, that I may answer the people?
6. And king Rehoboam took counsel with the old men, that had stood before Solomon his father while he yet lived, saying, What counsel give ye me to return answer to this people?
10:6. he took counsel with the elders, who had stood before his father Solomon while he was still living, saying, “What counsel would you give to me, so that I may respond to the people?”
10:6. And king Rehoboam took counsel with the old men that had stood before Solomon his father while he yet lived, saying, What counsel give ye [me] to return answer to this people?
And king Rehoboam took counsel with the old men that had stood before Solomon his father while he yet lived, saying, What counsel give ye [me] to return answer to this people:

10:6 И советовался царь Ровоам со старейшинами, которые предстояли пред лицем Соломона, отца его, при жизни его, и говорил: как вы посоветуете отвечать народу сему?
10:6
καὶ και and; even
συνήγαγεν συναγω gather
ο the
βασιλεὺς βασιλευς monarch; king
Ροβοαμ ροβοαμ Rehoboam
τοὺς ο the
πρεσβυτέρους πρεσβυτερος senior; older
τοὺς ο the
ἑστηκότας ιστημι stand; establish
ἐναντίον εναντιον next to; before
Σαλωμων σαλωμων the
πατρὸς πατηρ father
αὐτοῦ αυτος he; him
ἐν εν in
τῷ ο the
ζῆν ζαω live; alive
αὐτὸν αυτος he; him
λέγων λεγω tell; declare
πῶς πως.1 how
ὑμεῖς υμεις you
βουλεύεσθε βουλευω intend; deliberate
τοῦ ο the
ἀποκριθῆναι αποκρινομαι respond
τῷ ο the
λαῷ λαος populace; population
τούτῳ ουτος this; he
λόγον λογος word; log
10:6
וַ wa וְ and
יִּוָּעַ֞ץ yyiwwāʕˈaṣ יעץ advise
הַ ha הַ the
מֶּ֣לֶךְ mmˈeleḵ מֶלֶךְ king
רְחַבְעָ֗ם rᵊḥavʕˈām רְחַבְעָם Rehoboam
אֶת־ ʔeṯ- אֵת together with
הַ ha הַ the
זְּקֵנִים֙ zzᵊqēnîm זָקֵן old
אֲשֶׁר־ ʔᵃšer- אֲשֶׁר [relative]
הָי֣וּ hāyˈû היה be
עֹֽמְדִ֗ים ʕˈōmᵊḏˈîm עמד stand
לִ li לְ to
פְנֵי֙ fᵊnˌê פָּנֶה face
שְׁלֹמֹ֣ה šᵊlōmˈō שְׁלֹמֹה Solomon
אָבִ֔יו ʔāvˈiʸw אָב father
בִּֽ bˈi בְּ in
הְיֹתֹ֥ו hᵊyōṯˌô היה be
חַ֖י ḥˌay חַי alive
לֵ לְ to
אמֹ֑ר ʔmˈōr אמר say
אֵ֚יךְ ˈʔêḵ אֵיךְ how
אַתֶּ֣ם ʔattˈem אַתֶּם you
נֹֽועָצִ֔ים nˈôʕāṣˈîm יעץ advise
לְ lᵊ לְ to
הָשִׁ֥יב hāšˌîv שׁוב return
לָֽ lˈā לְ to
הַ the
עָם־ ʕām- עַם people
הַ ha הַ the
זֶּ֖ה zzˌeh זֶה this
דָּבָֽר׃ dāvˈār דָּבָר word
10:6. iniit consilium cum senibus qui steterant coram patre eius Salomone dum adviveret dicens quid datis consilii ut respondeam populo
He took counsel with the ancients, who had stood before his father Solomon, while he yet lived, saying: What counsel give you to me, that I may answer the people?
10:6. he took counsel with the elders, who had stood before his father Solomon while he was still living, saying, “What counsel would you give to me, so that I may respond to the people?”
10:6. And king Rehoboam took counsel with the old men that had stood before Solomon his father while he yet lived, saying, What counsel give ye [me] to return answer to this people?
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
tr▾ all ▾
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:6: took counsel: Job 12:12, Job 12:13, Job 32:7; Pro 12:15, Pro 19:20, Pro 27:10; Jer 42:2-5, Jer 42:20
What counsel: Sa2 16:20, Sa2 17:5, Sa2 17:6
10:710:7: Եւ խօսեցան ընդ նմա եւ ասեն. Եթէ այսօր լինիս բարի՛ ժողովրդեան քում, եւ հաճո՛յ լիցիս, եւ խօսեսցիս ընդ նոսա բանս բարիս. եւ եղիցին քեզ ծառայք զամենայն աւուրս[4539]։ [4539] Այլք. Լինիս բարի ժողովրդեանդ այդմ. եւ հա՛՛։
7 Նրանք ասացին նրան. «Եթէ այսօր այդ ժողովրդի նկատմամբ բարեացակամ լինես, հաճելի լինես եւ լաւ խօսքեր ասես նրանց, քեզ միշտ ծառայ կը լինեն»:
7 Անոնք խօսեցան ու ըսին. «Եթէ այս ժողովուրդին հետ քաղցրութեամբ վարուիս ու անոնց հաճելի ըլլաս ու անոնց բարի խօսքեր խօսիս, այն ատեն անոնք միշտ քեզի ծառայ պիտի ըլլան»։
Եւ խօսեցան ընդ նմա եւ ասեն. Եթէ այսօր լինիս բարի ժողովրդեանդ այդմ, եւ հաճոյ լիցիս եւ խօսեսցիս ընդ նոսա բանս բարիս, եւ եղիցին քեզ ծառայք զամենայն աւուրս:

10:7: Եւ խօսեցան ընդ նմա եւ ասեն. Եթէ այսօր լինիս բարի՛ ժողովրդեան քում, եւ հաճո՛յ լիցիս, եւ խօսեսցիս ընդ նոսա բանս բարիս. եւ եղիցին քեզ ծառայք զամենայն աւուրս[4539]։
[4539] Այլք. Լինիս բարի ժողովրդեանդ այդմ. եւ հա՛՛։
7 Նրանք ասացին նրան. «Եթէ այսօր այդ ժողովրդի նկատմամբ բարեացակամ լինես, հաճելի լինես եւ լաւ խօսքեր ասես նրանց, քեզ միշտ ծառայ կը լինեն»:
7 Անոնք խօսեցան ու ըսին. «Եթէ այս ժողովուրդին հետ քաղցրութեամբ վարուիս ու անոնց հաճելի ըլլաս ու անոնց բարի խօսքեր խօսիս, այն ատեն անոնք միշտ քեզի ծառայ պիտի ըլլան»։
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:710:7 Они сказали ему: если ты [ныне] будешь добр к народу сему и угодишь им и будешь говорить с ними ласково, то они будут тебе рабами на все дни.
10:7 καὶ και and; even ἐλάλησαν λαλεω talk; speak αὐτῷ αυτος he; him λέγοντες λεγω tell; declare ἐὰν εαν and if; unless ἐν εν in τῇ ο the σήμερον σημερον today; present γένῃ γινομαι happen; become εἰς εις into; for ἀγαθὸν αγαθος good τῷ ο the λαῷ λαος populace; population τούτῳ ουτος this; he καὶ και and; even εὐδοκήσῃς ευδοκεω satisfied καὶ και and; even λαλήσῃς λαλεω talk; speak αὐτοῖς αυτος he; him λόγους λογος word; log ἀγαθούς αγαθος good καὶ και and; even ἔσονταί ειμι be σοι σοι you παῖδες παις child; boy πάσας πας all; every τὰς ο the ἡμέρας ημερα day
10:7 וַ wa וְ and יְדַבְּר֨וּ yᵊḏabbᵊrˌû דבר speak אֵלָ֜יו ʔēlˈāʸw אֶל to לֵ lē לְ to אמֹ֗ר ʔmˈōr אמר say אִם־ ʔim- אִם if תִּֽהְיֶ֨ה tˈihyˌeh היה be לְ lᵊ לְ to טֹ֜וב ṭˈôv טֹוב good לְ lᵊ לְ to הָ hā הַ the עָ֤ם ʕˈām עַם people הַ ha הַ the זֶּה֙ zzˌeh זֶה this וּ û וְ and רְצִיתָ֔ם rᵊṣîṯˈām רצה like וְ wᵊ וְ and דִבַּרְתָּ֥ ḏibbartˌā דבר speak אֲלֵהֶ֖ם ʔᵃlēhˌem אֶל to דְּבָרִ֣ים dᵊvārˈîm דָּבָר word טֹובִ֑ים ṭôvˈîm טֹוב good וְ wᵊ וְ and הָי֥וּ hāyˌû היה be לְךָ֛ lᵊḵˈā לְ to עֲבָדִ֖ים ʕᵃvāḏˌîm עֶבֶד servant כָּל־ kol- כֹּל whole הַ ha הַ the יָּמִֽים׃ yyāmˈîm יֹום day
10:7. qui dixerunt ei si placueris populo huic et lenieris eos verbis clementibus servient tibi omni temporeAnd they said to him: If thou please this people, and soothe them with kind words, they will be thy servants for ever.
7. And they spake unto him, saying, If thou be kind to this people, and please them, and speak good words to them, then they will be thy servants forever.
10:7. And they said to him, “If you please this people, and if you soothe them with words of clemency, they will be your servants for all days.”
10:7. And they spake unto him, saying, If thou be kind to this people, and please them, and speak good words to them, they will be thy servants for ever.
And they spake unto him, saying, If thou be kind to this people, and please them, and speak good words to them, they will be thy servants for ever:

10:7 Они сказали ему: если ты [ныне] будешь добр к народу сему и угодишь им и будешь говорить с ними ласково, то они будут тебе рабами на все дни.
10:7
καὶ και and; even
ἐλάλησαν λαλεω talk; speak
αὐτῷ αυτος he; him
λέγοντες λεγω tell; declare
ἐὰν εαν and if; unless
ἐν εν in
τῇ ο the
σήμερον σημερον today; present
γένῃ γινομαι happen; become
εἰς εις into; for
ἀγαθὸν αγαθος good
τῷ ο the
λαῷ λαος populace; population
τούτῳ ουτος this; he
καὶ και and; even
εὐδοκήσῃς ευδοκεω satisfied
καὶ και and; even
λαλήσῃς λαλεω talk; speak
αὐτοῖς αυτος he; him
λόγους λογος word; log
ἀγαθούς αγαθος good
καὶ και and; even
ἔσονταί ειμι be
σοι σοι you
παῖδες παις child; boy
πάσας πας all; every
τὰς ο the
ἡμέρας ημερα day
10:7
וַ wa וְ and
יְדַבְּר֨וּ yᵊḏabbᵊrˌû דבר speak
אֵלָ֜יו ʔēlˈāʸw אֶל to
לֵ לְ to
אמֹ֗ר ʔmˈōr אמר say
אִם־ ʔim- אִם if
תִּֽהְיֶ֨ה tˈihyˌeh היה be
לְ lᵊ לְ to
טֹ֜וב ṭˈôv טֹוב good
לְ lᵊ לְ to
הָ הַ the
עָ֤ם ʕˈām עַם people
הַ ha הַ the
זֶּה֙ zzˌeh זֶה this
וּ û וְ and
רְצִיתָ֔ם rᵊṣîṯˈām רצה like
וְ wᵊ וְ and
דִבַּרְתָּ֥ ḏibbartˌā דבר speak
אֲלֵהֶ֖ם ʔᵃlēhˌem אֶל to
דְּבָרִ֣ים dᵊvārˈîm דָּבָר word
טֹובִ֑ים ṭôvˈîm טֹוב good
וְ wᵊ וְ and
הָי֥וּ hāyˌû היה be
לְךָ֛ lᵊḵˈā לְ to
עֲבָדִ֖ים ʕᵃvāḏˌîm עֶבֶד servant
כָּל־ kol- כֹּל whole
הַ ha הַ the
יָּמִֽים׃ yyāmˈîm יֹום day
10:7. qui dixerunt ei si placueris populo huic et lenieris eos verbis clementibus servient tibi omni tempore
And they said to him: If thou please this people, and soothe them with kind words, they will be thy servants for ever.
10:7. And they said to him, “If you please this people, and if you soothe them with words of clemency, they will be your servants for all days.”
10:7. And they spake unto him, saying, If thou be kind to this people, and please them, and speak good words to them, they will be thy servants for ever.
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
jfb▾ jw▾ tr▾ all ▾
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:7: If thou be kind: Kg1 12:7; Pro 15:1
speak good: Gen 49:21; Sa2 15:2-6
John Wesley
If thou be kind, &c. - Moderate counsels are generally best. Gentleness will do what violence will not do. Good words cost nothing but a little self - denial, and yet they purchase great things.
Robert Jamieson, A. R. Fausset and David Brown
If thou be kind to this people, and please them, and speak good words to them--In the Book of Kings [3Kings 12:7], the words are, "If thou wilt be a servant unto this people, and wilt serve them." The meaning in both is the same, namely, If thou wilt make some reasonable concessions, redress their grievances, and restore their abridged liberties, thou wilt secure their strong and lasting attachment to thy person and government.
10:810:8: Եւ եթող զխորհուրդ ծերոցն զոր խորհեցան ընդ նմա, եւ խորհեցաւ ընդ մանկտի սննդակիցսն իւր որք կային առաջի նորա.
8 Նա, սակայն, անտեսեց այն խորհուրդը, որ ծերերը տուել էին իրեն, եւ հարց տուեց իր հետ մեծացած տարեկից ընկերներին, որոնք իր առջեւ էին կանգնում:
8 Բայց անիկա ծերերուն իրեն տուած խորհուրդը մերժեց ու իր առջեւ կեցող ու իրեն հետ մեծցած երիտասարդներուն խորհուրդ հարցուց
Եւ եթող զխորհուրդ ծերոցն զոր խորհեցան ընդ նմա, եւ խորհեցաւ ընդ մանկտի սննդակիցսն իւր որք կային առաջի նորա:

10:8: Եւ եթող զխորհուրդ ծերոցն զոր խորհեցան ընդ նմա, եւ խորհեցաւ ընդ մանկտի սննդակիցսն իւր որք կային առաջի նորա.
8 Նա, սակայն, անտեսեց այն խորհուրդը, որ ծերերը տուել էին իրեն, եւ հարց տուեց իր հետ մեծացած տարեկից ընկերներին, որոնք իր առջեւ էին կանգնում:
8 Բայց անիկա ծերերուն իրեն տուած խորհուրդը մերժեց ու իր առջեւ կեցող ու իրեն հետ մեծցած երիտասարդներուն խորհուրդ հարցուց
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:810:8 Но он оставил совет старейшин, который они давали ему, и стал советоваться с людьми молодыми, которые выросли вместе с ним, предстоящими пред лицем его;
10:8 καὶ και and; even κατέλιπεν καταλειπω leave behind; remain τὴν ο the βουλὴν βουλη intent τῶν ο the πρεσβυτέρων πρεσβυτερος senior; older οἳ ος who; what συνεβουλεύσαντο συμβουλευω advise; intend αὐτῷ αυτος he; him καὶ και and; even συνεβουλεύσατο συμβουλευω advise; intend μετὰ μετα with; amid τῶν ο the παιδαρίων παιδαριον little boy τῶν ο the συνεκτραφέντων συνεκτρεφω with; amid αὐτοῦ αυτος he; him τῶν ο the ἑστηκότων ιστημι stand; establish ἐναντίον εναντιον next to; before αὐτοῦ αυτος he; him
10:8 וַֽ wˈa וְ and יַּעֲזֹ֛ב yyaʕᵃzˈōv עזב leave אֶת־ ʔeṯ- אֵת [object marker] עֲצַ֥ת ʕᵃṣˌaṯ עֵצָה counsel הַ ha הַ the זְּקֵנִ֖ים zzᵊqēnˌîm זָקֵן old אֲשֶׁ֣ר ʔᵃšˈer אֲשֶׁר [relative] יְעָצֻ֑הוּ yᵊʕāṣˈuhû יעץ advise וַ wa וְ and יִּוָּעַ֗ץ yyiwwāʕˈaṣ יעץ advise אֶת־ ʔeṯ- אֵת together with הַ ha הַ the יְלָדִים֙ yᵊlāḏîm יֶלֶד boy אֲשֶׁ֣ר ʔᵃšˈer אֲשֶׁר [relative] גָּדְל֣וּ gāḏᵊlˈû גדל be strong אִתֹּ֔ו ʔittˈô אֵת together with הָ hā הַ the עֹמְדִ֖ים ʕōmᵊḏˌîm עמד stand לְ lᵊ לְ to פָנָֽיו׃ fānˈāʸw פָּנֶה face
10:8. at ille reliquit consilium senum et cum iuvenibus tractare coepit qui cum eo nutriti fuerant et erant in comitatu illiusBut he forsook the counsel of the ancients, and began to treat with the young men, that had been brought up with him, and were in his train.
8. But he forsook the counsel of the old men which they had given him, and took counsel with the young men that were grown up with him, that stood before him.
10:8. But he set aside the counsel of the elders, and he began to have discussion with the youth, who had been raised with him and who were among his companions.
10:8. But he forsook the counsel which the old men gave him, and took counsel with the young men that were brought up with him, that stood before him.
But he forsook the counsel which the old men gave him, and took counsel with the young men that were brought up with him, that stood before him:

10:8 Но он оставил совет старейшин, который они давали ему, и стал советоваться с людьми молодыми, которые выросли вместе с ним, предстоящими пред лицем его;
10:8
καὶ και and; even
κατέλιπεν καταλειπω leave behind; remain
τὴν ο the
βουλὴν βουλη intent
τῶν ο the
πρεσβυτέρων πρεσβυτερος senior; older
οἳ ος who; what
συνεβουλεύσαντο συμβουλευω advise; intend
αὐτῷ αυτος he; him
καὶ και and; even
συνεβουλεύσατο συμβουλευω advise; intend
μετὰ μετα with; amid
τῶν ο the
παιδαρίων παιδαριον little boy
τῶν ο the
συνεκτραφέντων συνεκτρεφω with; amid
αὐτοῦ αυτος he; him
τῶν ο the
ἑστηκότων ιστημι stand; establish
ἐναντίον εναντιον next to; before
αὐτοῦ αυτος he; him
10:8
וַֽ wˈa וְ and
יַּעֲזֹ֛ב yyaʕᵃzˈōv עזב leave
אֶת־ ʔeṯ- אֵת [object marker]
עֲצַ֥ת ʕᵃṣˌaṯ עֵצָה counsel
הַ ha הַ the
זְּקֵנִ֖ים zzᵊqēnˌîm זָקֵן old
אֲשֶׁ֣ר ʔᵃšˈer אֲשֶׁר [relative]
יְעָצֻ֑הוּ yᵊʕāṣˈuhû יעץ advise
וַ wa וְ and
יִּוָּעַ֗ץ yyiwwāʕˈaṣ יעץ advise
אֶת־ ʔeṯ- אֵת together with
הַ ha הַ the
יְלָדִים֙ yᵊlāḏîm יֶלֶד boy
אֲשֶׁ֣ר ʔᵃšˈer אֲשֶׁר [relative]
גָּדְל֣וּ gāḏᵊlˈû גדל be strong
אִתֹּ֔ו ʔittˈô אֵת together with
הָ הַ the
עֹמְדִ֖ים ʕōmᵊḏˌîm עמד stand
לְ lᵊ לְ to
פָנָֽיו׃ fānˈāʸw פָּנֶה face
10:8. at ille reliquit consilium senum et cum iuvenibus tractare coepit qui cum eo nutriti fuerant et erant in comitatu illius
But he forsook the counsel of the ancients, and began to treat with the young men, that had been brought up with him, and were in his train.
10:8. But he set aside the counsel of the elders, and he began to have discussion with the youth, who had been raised with him and who were among his companions.
10:8. But he forsook the counsel which the old men gave him, and took counsel with the young men that were brought up with him, that stood before him.
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
gnv▾ tr▾ all ▾
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:8: he forsook: Ch2 25:15, Ch2 25:16; Sa2 17:14; Pro 1:25, Pro 9:9, Pro 19:20, Pro 25:12; Ecc 10:2, Ecc 10:3, Ecc 10:16; Isa 30:1
the young men: It was a custom in different countries to educate with the heir to the throne, young noblemen of nearly the same age. This, as Calmet observes, answered two great and important ends:
1. It excited the prince to emulation; that he might, as far as possible, surpass in all manly exercises, and in all acts of prudence and virtue, those whom one day he was to surpass in the elevation and dignity of his station.
2. That he might acquire a correct knowledge of the disposition and views of those who were likely to be, under him, the highest officers of the state, and consequently know the better how to trust and employ them.
Geneva 1599
But he forsook the counsel which the old men gave him, and took counsel with the young men that were brought up with him, that (c) stood before him.
(c) Or, that stood by him, that is, which were of his counsel and secrets.
10:910:9: եւ ասէ ցնոսա. Զի՞նչ թուի ձեզ, եւ պատասխանի տաց բան ժողովրդեանն այնմիկ որք խօսեցան ընդ իս՝ եւ ասացին. Թողացո՛ ՚ի լծոյն զոր եդ հայր քո ՚ի վերայ մեր։
9 Նա ասաց նրանց. «Ի՞նչ էք կարծում, ի՞նչ պատասխան տամ այս ժողովրդին, որ ինձ հետ խօսեց՝ ասելով. “Թեթեւացրո՛ւ այն լուծը, որ քո հայրը դրել էր մեր վրայ”»:
9 Եւ անոնց ըսաւ. «Դուք ի՞նչ խորհուրդ կու տաք, որ այս ժողովուրդին պատասխան տամ. քանզի անոնք ինծի խօսեցան ու ըսին. ‘Քու հօրդ մեր վրայ դրած լուծը թեթեւցուր’»։
եւ ասէ ցնոսա. Զի՞նչ թուի ձեզ, եւ պատասխանի տաց բան ժողովրդեանն այնմիկ որք խօսեցան ընդ իս եւ ասացին. Թողացո ի լծոյն զոր եդ հայր քո ի վերայ մեր:

10:9: եւ ասէ ցնոսա. Զի՞նչ թուի ձեզ, եւ պատասխանի տաց բան ժողովրդեանն այնմիկ որք խօսեցան ընդ իս՝ եւ ասացին. Թողացո՛ ՚ի լծոյն զոր եդ հայր քո ՚ի վերայ մեր։
9 Նա ասաց նրանց. «Ի՞նչ էք կարծում, ի՞նչ պատասխան տամ այս ժողովրդին, որ ինձ հետ խօսեց՝ ասելով. “Թեթեւացրո՛ւ այն լուծը, որ քո հայրը դրել էր մեր վրայ”»:
9 Եւ անոնց ըսաւ. «Դուք ի՞նչ խորհուրդ կու տաք, որ այս ժողովուրդին պատասխան տամ. քանզի անոնք ինծի խօսեցան ու ըսին. ‘Քու հօրդ մեր վրայ դրած լուծը թեթեւցուր’»։
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:910:9 и сказал им: что вы посоветуете мне отвечать народу сему, говорившему мне так: облегчи иго, которое наложил на нас отец твой?
10:9 καὶ και and; even εἶπεν επω say; speak αὐτοῖς αυτος he; him τί τις.1 who?; what? ὑμεῖς υμεις you βουλεύεσθε βουλευω intend; deliberate καὶ και and; even ἀποκριθήσομαι αποκρινομαι respond λόγον λογος word; log τῷ ο the λαῷ λαος populace; population τούτῳ ουτος this; he οἳ ος who; what ἐλάλησαν λαλεω talk; speak πρός προς to; toward με με me λέγοντες λεγω tell; declare ἄνες ανιημι remiss; relax ἀπὸ απο from; away τοῦ ο the ζυγοῦ ζυγος yoke οὗ ος who; what ἔδωκεν διδωμι give; deposit ὁ ο the πατήρ πατηρ father σου σου of you; your ἐφ᾿ επι in; on ἡμᾶς ημας us
10:9 וַ wa וְ and יֹּ֣אמֶר yyˈōmer אמר say אֲלֵהֶ֗ם ʔᵃlēhˈem אֶל to מָ֚ה ˈmā מָה what אַתֶּ֣ם ʔattˈem אַתֶּם you נֹֽועָצִ֔ים nˈôʕāṣˈîm יעץ advise וְ wᵊ וְ and נָשִׁ֥יב nāšˌîv שׁוב return דָּבָ֖ר dāvˌār דָּבָר word אֶת־ ʔeṯ- אֵת [object marker] הָ hā הַ the עָ֣ם ʕˈām עַם people הַ ha הַ the זֶּ֑ה zzˈeh זֶה this אֲשֶׁ֨ר ʔᵃšˌer אֲשֶׁר [relative] דִּבְּר֤וּ dibbᵊrˈû דבר speak אֵלַי֙ ʔēlˌay אֶל to לֵ lē לְ to אמֹ֔ר ʔmˈōr אמר say הָקֵל֙ hāqˌēl קלל be slight מִן־ min- מִן from הָ hā הַ the עֹ֔ל ʕˈōl עֹל yoke אֲשֶׁר־ ʔᵃšer- אֲשֶׁר [relative] נָתַ֥ן nāṯˌan נתן give אָבִ֖יךָ ʔāvˌîḵā אָב father עָלֵֽינוּ׃ ʕālˈênû עַל upon
10:9. dixitque ad eos quid vobis videtur vel respondere quid debeo populo huic qui dixit mihi subleva iugum quod inposuit nobis pater tuusAnd he said to them: What seemeth good to you? or what shall I answer this people, who have said to me: Ease the yoke which thy father laid upon us?
9. And he said unto them, What counsel give ye, that we may return answer to this people, who have spoken to me, saying, Make the yoke that thy father did put upon us lighter?
10:9. And he said to them: “How does it seem to you? Or how should I respond to this people, who have said to me, ‘Lift up the yoke that your father imposed upon us?’ ”
10:9. And he said unto them, What advice give ye that we may return answer to this people, which have spoken to me, saying, Ease somewhat the yoke that thy father did put upon us?
And he said unto them, What advice give ye that we may return answer to this people, which have spoken to me, saying, Ease somewhat the yoke that thy father did put upon us:

10:9 и сказал им: что вы посоветуете мне отвечать народу сему, говорившему мне так: облегчи иго, которое наложил на нас отец твой?
10:9
καὶ και and; even
εἶπεν επω say; speak
αὐτοῖς αυτος he; him
τί τις.1 who?; what?
ὑμεῖς υμεις you
βουλεύεσθε βουλευω intend; deliberate
καὶ και and; even
ἀποκριθήσομαι αποκρινομαι respond
λόγον λογος word; log
τῷ ο the
λαῷ λαος populace; population
τούτῳ ουτος this; he
οἳ ος who; what
ἐλάλησαν λαλεω talk; speak
πρός προς to; toward
με με me
λέγοντες λεγω tell; declare
ἄνες ανιημι remiss; relax
ἀπὸ απο from; away
τοῦ ο the
ζυγοῦ ζυγος yoke
οὗ ος who; what
ἔδωκεν διδωμι give; deposit
ο the
πατήρ πατηρ father
σου σου of you; your
ἐφ᾿ επι in; on
ἡμᾶς ημας us
10:9
וַ wa וְ and
יֹּ֣אמֶר yyˈōmer אמר say
אֲלֵהֶ֗ם ʔᵃlēhˈem אֶל to
מָ֚ה ˈmā מָה what
אַתֶּ֣ם ʔattˈem אַתֶּם you
נֹֽועָצִ֔ים nˈôʕāṣˈîm יעץ advise
וְ wᵊ וְ and
נָשִׁ֥יב nāšˌîv שׁוב return
דָּבָ֖ר dāvˌār דָּבָר word
אֶת־ ʔeṯ- אֵת [object marker]
הָ הַ the
עָ֣ם ʕˈām עַם people
הַ ha הַ the
זֶּ֑ה zzˈeh זֶה this
אֲשֶׁ֨ר ʔᵃšˌer אֲשֶׁר [relative]
דִּבְּר֤וּ dibbᵊrˈû דבר speak
אֵלַי֙ ʔēlˌay אֶל to
לֵ לְ to
אמֹ֔ר ʔmˈōr אמר say
הָקֵל֙ hāqˌēl קלל be slight
מִן־ min- מִן from
הָ הַ the
עֹ֔ל ʕˈōl עֹל yoke
אֲשֶׁר־ ʔᵃšer- אֲשֶׁר [relative]
נָתַ֥ן nāṯˌan נתן give
אָבִ֖יךָ ʔāvˌîḵā אָב father
עָלֵֽינוּ׃ ʕālˈênû עַל upon
10:9. dixitque ad eos quid vobis videtur vel respondere quid debeo populo huic qui dixit mihi subleva iugum quod inposuit nobis pater tuus
And he said to them: What seemeth good to you? or what shall I answer this people, who have said to me: Ease the yoke which thy father laid upon us?
10:9. And he said to them: “How does it seem to you? Or how should I respond to this people, who have said to me, ‘Lift up the yoke that your father imposed upon us?’ ”
10:9. And he said unto them, What advice give ye that we may return answer to this people, which have spoken to me, saying, Ease somewhat the yoke that thy father did put upon us?
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
tr▾ all ▾
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:9: What advice: Ch2 10:6; Sa2 17:5, Sa2 17:6; Kg1 22:6-8
Ease: Ch2 10:4
10:1010:10: Եւ խօսեցան ընդ նմա մանկտին սննդակիցքն նորա. Ա՛յսպէս խօսեսցիս ընդ ժողովրդեանն որ խօսեցաւ ընդ քեզ՝ եւ ասաց. Հա՛յր քո ծանրացոյց զլուծն մեր, եւ դու թո՛ղ մեզ. ա՛յսպէս ասասցե՛ս. Փոքր մատնս իմ ստուարագո՛յն է քան զմէջ հօր իմոյ.
10 Նրա տարեկից ընկերները նրան ասացին. «Այսպէս կը խօսես այն ժողովրդի հետ, որ քեզ ասել է, թէ՝ “Քո հայրը ծանրացրեց մեր լուծը, իսկ դու այն թեթեւացրո՛ւ մեր վրայից”:
10 Անոր հետ մեծցած երիտասարդները անոր խօսեցան ու ըսին. «Քու հայրդ մեր լուծը ծանրացուց ու դուն մեր վրայէն թեթեւցուր՝ ըսող ժողովուրդին այսպէս խօսիր ու անոնց այսպէս ըսէ. ‘Իմ պզտիկ մատս իմ հօրս մէջքէն հաստ է։
Եւ խօսեցան ընդ նմա մանկտին սննդակիցքն նորա. Այսպէս խօսեսցիս ընդ ժողովրդեանն որ խօսեցաւ ընդ քեզ եւ ասաց. Հայր քո ծանրացոյց զլուծն մեր, եւ դու թող մեզ. այսպէս ասասցես. Փոքր մատնս իմ ստուարագոյն է քան զմէջ հօր իմոյ:

10:10: Եւ խօսեցան ընդ նմա մանկտին սննդակիցքն նորա. Ա՛յսպէս խօսեսցիս ընդ ժողովրդեանն որ խօսեցաւ ընդ քեզ՝ եւ ասաց. Հա՛յր քո ծանրացոյց զլուծն մեր, եւ դու թո՛ղ մեզ. ա՛յսպէս ասասցե՛ս. Փոքր մատնս իմ ստուարագո՛յն է քան զմէջ հօր իմոյ.
10 Նրա տարեկից ընկերները նրան ասացին. «Այսպէս կը խօսես այն ժողովրդի հետ, որ քեզ ասել է, թէ՝ “Քո հայրը ծանրացրեց մեր լուծը, իսկ դու այն թեթեւացրո՛ւ մեր վրայից”:
10 Անոր հետ մեծցած երիտասարդները անոր խօսեցան ու ըսին. «Քու հայրդ մեր լուծը ծանրացուց ու դուն մեր վրայէն թեթեւցուր՝ ըսող ժողովուրդին այսպէս խօսիր ու անոնց այսպէս ըսէ. ‘Իմ պզտիկ մատս իմ հօրս մէջքէն հաստ է։
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:1010:10 И говорили ему молодые люди, выросшие вместе с ним, и сказали: так скажи народу, говорившему тебе: отец твой наложил на нас тяжкое иго, а ты облегчи нас, так скажи им: мизинец мой толще чресл отца моего.
10:10 καὶ και and; even ἐλάλησαν λαλεω talk; speak αὐτῷ αυτος he; him τὰ ο the παιδάρια παιδαριον little boy τὰ ο the ἐκτραφέντα εκτρεφω cherish; nourish μετ᾿ μετα with; amid αὐτοῦ αυτος he; him οὕτως ουτως so; this way λαλήσεις λαλεω talk; speak τῷ ο the λαῷ λαος populace; population τῷ ο the λαλήσαντι λαλεω talk; speak πρὸς προς to; toward σὲ σε.1 you λέγων λεγω tell; declare ὁ ο the πατήρ πατηρ father σου σου of you; your ἐβάρυνεν βαρυνω weighty; weigh down τὸν ο the ζυγὸν ζυγος yoke ἡμῶν ημων our καὶ και and; even σὺ συ you ἄφες αφιημι dismiss; leave ἀφ᾿ απο from; away ἡμῶν ημων our οὕτως ουτως so; this way ἐρεῖς ερεω.1 state; mentioned ὁ ο the μικρὸς μικρος little; small δάκτυλός δακτυλος finger μου μου of me; mine παχύτερος παχυς the ὀσφύος οσφυς loins; waist τοῦ ο the πατρός πατηρ father μου μου of me; mine
10:10 וַ wa וְ and יְדַבְּר֣וּ yᵊḏabbᵊrˈû דבר speak אִתֹּ֗ו ʔittˈô אֵת together with הַ ha הַ the יְלָדִים֙ yᵊlāḏîm יֶלֶד boy אֲשֶׁ֨ר ʔᵃšˌer אֲשֶׁר [relative] גָּדְל֣וּ gāḏᵊlˈû גדל be strong אִתֹּו֮ ʔittˈô אֵת together with לֵ lē לְ to אמֹר֒ ʔmˌōr אמר say כֹּֽה־ kˈō- כֹּה thus תֹאמַ֡ר ṯōmˈar אמר say לָ lā לְ to † הַ the עָם֩ ʕˌām עַם people אֲשֶׁר־ ʔᵃšer- אֲשֶׁר [relative] דִּבְּר֨וּ dibbᵊrˌû דבר speak אֵלֶ֜יךָ ʔēlˈeʸḵā אֶל to לֵ lē לְ to אמֹ֗ר ʔmˈōr אמר say אָבִ֨יךָ֙ ʔāvˈîḵā אָב father הִכְבִּ֣יד hiḵbˈîḏ כבד be heavy אֶת־ ʔeṯ- אֵת [object marker] עֻלֵּ֔נוּ ʕullˈēnû עֹל yoke וְ wᵊ וְ and אַתָּ֖ה ʔattˌā אַתָּה you הָקֵ֣ל hāqˈēl קלל be slight מֵ mē מִן from עָלֵ֑ינוּ ʕālˈênû עַל upon כֹּ֚ה ˈkō כֹּה thus תֹּאמַ֣ר tōmˈar אמר say אֲלֵהֶ֔ם ʔᵃlēhˈem אֶל to קָֽטָנִּ֥י qˈāṭonnˌî קֹטֶן the little one עָבָ֖ה ʕāvˌā עבה be thick מִ mi מִן from מָּתְנֵ֥י mmoṯnˌê מָתְנַיִם hips אָבִֽי׃ ʔāvˈî אָב father
10:10. at illi responderunt ut iuvenes et nutriti cum eo in deliciis atque dixerunt sic loqueris populo qui dixit tibi pater tuus adgravavit iugum nostrum tu subleva et sic respondebis eis minimus digitus meus grossior est lumbis patris meiBut they answered as young men, and brought up with him in pleasures, and said: Thus shalt thou speak to the people, that said to thee: Thy father made our yoke heavy, do thou ease it: thus shalt thou answer them: My little finger is thicker than the loins of my father.
10. And the young men that were grown up with him spake unto him, saying, Thus shalt thou say unto the people that spake unto thee, saying, Thy father made our yoke heavy, but make thou it lighter unto us; thus shalt thou say unto them, My little finger is thicker than my father’s loins.
10:10. But they responded like youths, having been raised with him in luxury, and they said: “So shall you speak to the people, who said to you, ‘Your father made our yoke heavy; you should lighten it,’ and so shall you respond to them: ‘My little finger is thicker than the back of my father.
10:10. And the young men that were brought up with him spake unto him, saying, Thus shalt thou answer the people that spake unto thee, saying, Thy father made our yoke heavy, but make thou [it] somewhat lighter for us; thus shalt thou say unto them, My little [finger] shall be thicker than my father’s loins.
And the young men that were brought up with him spake unto him, saying, Thus shalt thou answer the people that spake unto thee, saying, Thy father made our yoke heavy, but make thou [it] somewhat lighter for us; thus shalt thou say unto them, My little [finger] shall be thicker than my father' s loins:

10:10 И говорили ему молодые люди, выросшие вместе с ним, и сказали: так скажи народу, говорившему тебе: отец твой наложил на нас тяжкое иго, а ты облегчи нас, так скажи им: мизинец мой толще чресл отца моего.
10:10
καὶ και and; even
ἐλάλησαν λαλεω talk; speak
αὐτῷ αυτος he; him
τὰ ο the
παιδάρια παιδαριον little boy
τὰ ο the
ἐκτραφέντα εκτρεφω cherish; nourish
μετ᾿ μετα with; amid
αὐτοῦ αυτος he; him
οὕτως ουτως so; this way
λαλήσεις λαλεω talk; speak
τῷ ο the
λαῷ λαος populace; population
τῷ ο the
λαλήσαντι λαλεω talk; speak
πρὸς προς to; toward
σὲ σε.1 you
λέγων λεγω tell; declare
ο the
πατήρ πατηρ father
σου σου of you; your
ἐβάρυνεν βαρυνω weighty; weigh down
τὸν ο the
ζυγὸν ζυγος yoke
ἡμῶν ημων our
καὶ και and; even
σὺ συ you
ἄφες αφιημι dismiss; leave
ἀφ᾿ απο from; away
ἡμῶν ημων our
οὕτως ουτως so; this way
ἐρεῖς ερεω.1 state; mentioned
ο the
μικρὸς μικρος little; small
δάκτυλός δακτυλος finger
μου μου of me; mine
παχύτερος παχυς the
ὀσφύος οσφυς loins; waist
τοῦ ο the
πατρός πατηρ father
μου μου of me; mine
10:10
וַ wa וְ and
יְדַבְּר֣וּ yᵊḏabbᵊrˈû דבר speak
אִתֹּ֗ו ʔittˈô אֵת together with
הַ ha הַ the
יְלָדִים֙ yᵊlāḏîm יֶלֶד boy
אֲשֶׁ֨ר ʔᵃšˌer אֲשֶׁר [relative]
גָּדְל֣וּ gāḏᵊlˈû גדל be strong
אִתֹּו֮ ʔittˈô אֵת together with
לֵ לְ to
אמֹר֒ ʔmˌōr אמר say
כֹּֽה־ kˈō- כֹּה thus
תֹאמַ֡ר ṯōmˈar אמר say
לָ לְ to
הַ the
עָם֩ ʕˌām עַם people
אֲשֶׁר־ ʔᵃšer- אֲשֶׁר [relative]
דִּבְּר֨וּ dibbᵊrˌû דבר speak
אֵלֶ֜יךָ ʔēlˈeʸḵā אֶל to
לֵ לְ to
אמֹ֗ר ʔmˈōr אמר say
אָבִ֨יךָ֙ ʔāvˈîḵā אָב father
הִכְבִּ֣יד hiḵbˈîḏ כבד be heavy
אֶת־ ʔeṯ- אֵת [object marker]
עֻלֵּ֔נוּ ʕullˈēnû עֹל yoke
וְ wᵊ וְ and
אַתָּ֖ה ʔattˌā אַתָּה you
הָקֵ֣ל hāqˈēl קלל be slight
מֵ מִן from
עָלֵ֑ינוּ ʕālˈênû עַל upon
כֹּ֚ה ˈkō כֹּה thus
תֹּאמַ֣ר tōmˈar אמר say
אֲלֵהֶ֔ם ʔᵃlēhˈem אֶל to
קָֽטָנִּ֥י qˈāṭonnˌî קֹטֶן the little one
עָבָ֖ה ʕāvˌā עבה be thick
מִ mi מִן from
מָּתְנֵ֥י mmoṯnˌê מָתְנַיִם hips
אָבִֽי׃ ʔāvˈî אָב father
10:10. at illi responderunt ut iuvenes et nutriti cum eo in deliciis atque dixerunt sic loqueris populo qui dixit tibi pater tuus adgravavit iugum nostrum tu subleva et sic respondebis eis minimus digitus meus grossior est lumbis patris mei
But they answered as young men, and brought up with him in pleasures, and said: Thus shalt thou speak to the people, that said to thee: Thy father made our yoke heavy, do thou ease it: thus shalt thou answer them: My little finger is thicker than the loins of my father.
10:10. But they responded like youths, having been raised with him in luxury, and they said: “So shall you speak to the people, who said to you, ‘Your father made our yoke heavy; you should lighten it,’ and so shall you respond to them: ‘My little finger is thicker than the back of my father.
10:10. And the young men that were brought up with him spake unto him, saying, Thus shalt thou answer the people that spake unto thee, saying, Thy father made our yoke heavy, but make thou [it] somewhat lighter for us; thus shalt thou say unto them, My little [finger] shall be thicker than my father’s loins.
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
gnv▾ tr▾ ac▾ all ▾
Adam Clarke: Commentary on the Bible - 1831
10:10: My little finger shall be thicker - "My weakness shall be stronger than the might of my father." - Targum.
2 Chronicles 10:15
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:10: Thus shalt: Sa2 17:7-13; Pro 21:30; Isa 19:11-13
My little finger: "My weakness," says the Targumist, "shall be stronger than the might of my father." Kg1 12:10, Kg1 12:11; Pro 10:14, Pro 13:16, Pro 14:16, Pro 18:6, Pro 18:7, Pro 28:25, Pro 29:23
Geneva 1599
And the young men that were brought up with him spake unto him, saying, Thus shalt thou answer the people that spake unto thee, saying, Thy father made our yoke heavy, but make thou [it] somewhat lighter for us; thus shalt thou say unto them, My (d) little [finger] shall be thicker than my father's loins.
(d) Or, little finger, meaning that he was of far greater power than his father was.
10:1110:11: եւ արդ՝ հայրն իմ խրատեաց զձեզ ծանր լծով, եւ ես յաւելի՛ց ՚ի լուծն ձեր. հայր իմ խրատեաց զձեզ գաւազանօք՝ եւ ես խրատեցից զձեզ կարճօք։
11 Նրանց այսպէս կ’ասես. “Իմ ճկոյթն աւելի հաստ է, քան հօրս մէջքը: Արդ, եթէ իմ հայրը ձեզ խրատել է ծանր լծով, ապա ես կ’աւելացնեմ ձեր լուծը: Եթէ իմ հայրը խրատել է ձեզ գաւազաններով, ապա ես ձեզ կը խրատեմ կարիճներով”»:
11 Իմ հայրս ձեր վրայ ծանր լուծ դրեր է, բայց ես ձեր լուծը աւելի պիտի ծանրացնեմ։ Իմ հայրս ձեզ խարազաններով խրատեր է, բայց ես ձեզ կարիճներով պիտի խրատեմ’»։
եւ արդ հայրն իմ խրատեաց զձեզ ծանր լծով, եւ ես յաւելից ի լուծն ձեր. հայր իմ խրատեաց զձեզ գաւազանօք, եւ ես խրատեցից զձեզ կարճօք:

10:11: եւ արդ՝ հայրն իմ խրատեաց զձեզ ծանր լծով, եւ ես յաւելի՛ց ՚ի լուծն ձեր. հայր իմ խրատեաց զձեզ գաւազանօք՝ եւ ես խրատեցից զձեզ կարճօք։
11 Նրանց այսպէս կ’ասես. “Իմ ճկոյթն աւելի հաստ է, քան հօրս մէջքը: Արդ, եթէ իմ հայրը ձեզ խրատել է ծանր լծով, ապա ես կ’աւելացնեմ ձեր լուծը: Եթէ իմ հայրը խրատել է ձեզ գաւազաններով, ապա ես ձեզ կը խրատեմ կարիճներով”»:
11 Իմ հայրս ձեր վրայ ծանր լուծ դրեր է, բայց ես ձեր լուծը աւելի պիտի ծանրացնեմ։ Իմ հայրս ձեզ խարազաններով խրատեր է, բայց ես ձեզ կարիճներով պիտի խրատեմ’»։
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:1110:11 Отец мой наложил на вас тяжкое иго, а я увеличу иго ваше; отец мой наказывал вас бичами, а я [буду бить вас] скорпионами.
10:11 καὶ και and; even νῦν νυν now; present ὁ ο the πατήρ πατηρ father μου μου of me; mine ἐπαίδευσεν παιδευω discipline ὑμᾶς υμας you ζυγῷ ζυγος yoke βαρεῖ βαρυς weighty; heavy καὶ και and; even ἐγὼ εγω I προσθήσω προστιθημι add; continue ἐπὶ επι in; on τὸν ο the ζυγὸν ζυγος yoke ὑμῶν υμων your ὁ ο the πατήρ πατηρ father μου μου of me; mine ἐπαίδευσεν παιδευω discipline ὑμᾶς υμας you ἐν εν in μάστιγξιν μαστιξ scourge καὶ και and; even ἐγὼ εγω I παιδεύσω παιδευω discipline ὑμᾶς υμας you ἐν εν in σκορπίοις σκορπιος scorpion
10:11 וְ wᵊ וְ and עַתָּ֗ה ʕattˈā עַתָּה now אָבִי֙ ʔāvˌî אָב father הֶעְמִ֤יס heʕmˈîs עמס load עֲלֵיכֶם֙ ʕᵃlêḵˌem עַל upon עֹ֣ל ʕˈōl עֹל yoke כָּבֵ֔ד kāvˈēḏ כָּבֵד heavy וַ wa וְ and אֲנִ֖י ʔᵃnˌî אֲנִי i אֹסִ֣יף ʔōsˈîf יסף add עַֽל־ ʕˈal- עַל upon עֻלְּכֶ֑ם ʕullᵊḵˈem עֹל yoke אָבִ֗י ʔāvˈî אָב father יִסַּ֤ר yissˈar יסר admonish אֶתְכֶם֙ ʔeṯᵊḵˌem אֵת [object marker] בַּ ba בְּ in † הַ the שֹּׁוטִ֔ים ššôṭˈîm שֹׁוט whip וַ wa וְ and אֲנִ֖י ʔᵃnˌî אֲנִי i בָּֽ bˈā בְּ in † הַ the עֲקְרַבִּֽים׃ ס ʕᵃqrabbˈîm . s עַקְרָב scorpion
10:11. pater meus inposuit vobis iugum grave et ego maius pondus adponam pater meus cecidit vos flagellis ego vero caedam scorpionibusMy father laid upon you a heavy yoke, and I will add more weight to it: my father beat you with scourges, but I will beat you with scorpions.
11. And now whereas my father did lade you with a heavy yoke, I will add to your yoke: my father chastised you with whips, but I with scorpions.
10:11. My father imposed a heavy yoke upon you, and I will place more weight upon it. My father cut you with whips; truly, I will beat you with scorpions.’ ”
10:11. For whereas my father put a heavy yoke upon you, I will put more to your yoke: my father chastised you with whips, but I [will chastise you] with scorpions.
For whereas my father put a heavy yoke upon you, I will put more to your yoke: my father chastised you with whips, but I [will chastise you] with scorpions:

10:11 Отец мой наложил на вас тяжкое иго, а я увеличу иго ваше; отец мой наказывал вас бичами, а я [буду бить вас] скорпионами.
10:11
καὶ και and; even
νῦν νυν now; present
ο the
πατήρ πατηρ father
μου μου of me; mine
ἐπαίδευσεν παιδευω discipline
ὑμᾶς υμας you
ζυγῷ ζυγος yoke
βαρεῖ βαρυς weighty; heavy
καὶ και and; even
ἐγὼ εγω I
προσθήσω προστιθημι add; continue
ἐπὶ επι in; on
τὸν ο the
ζυγὸν ζυγος yoke
ὑμῶν υμων your
ο the
πατήρ πατηρ father
μου μου of me; mine
ἐπαίδευσεν παιδευω discipline
ὑμᾶς υμας you
ἐν εν in
μάστιγξιν μαστιξ scourge
καὶ και and; even
ἐγὼ εγω I
παιδεύσω παιδευω discipline
ὑμᾶς υμας you
ἐν εν in
σκορπίοις σκορπιος scorpion
10:11
וְ wᵊ וְ and
עַתָּ֗ה ʕattˈā עַתָּה now
אָבִי֙ ʔāvˌî אָב father
הֶעְמִ֤יס heʕmˈîs עמס load
עֲלֵיכֶם֙ ʕᵃlêḵˌem עַל upon
עֹ֣ל ʕˈōl עֹל yoke
כָּבֵ֔ד kāvˈēḏ כָּבֵד heavy
וַ wa וְ and
אֲנִ֖י ʔᵃnˌî אֲנִי i
אֹסִ֣יף ʔōsˈîf יסף add
עַֽל־ ʕˈal- עַל upon
עֻלְּכֶ֑ם ʕullᵊḵˈem עֹל yoke
אָבִ֗י ʔāvˈî אָב father
יִסַּ֤ר yissˈar יסר admonish
אֶתְכֶם֙ ʔeṯᵊḵˌem אֵת [object marker]
בַּ ba בְּ in
הַ the
שֹּׁוטִ֔ים ššôṭˈîm שֹׁוט whip
וַ wa וְ and
אֲנִ֖י ʔᵃnˌî אֲנִי i
בָּֽ bˈā בְּ in
הַ the
עֲקְרַבִּֽים׃ ס ʕᵃqrabbˈîm . s עַקְרָב scorpion
10:11. pater meus inposuit vobis iugum grave et ego maius pondus adponam pater meus cecidit vos flagellis ego vero caedam scorpionibus
My father laid upon you a heavy yoke, and I will add more weight to it: my father beat you with scourges, but I will beat you with scorpions.
10:11. My father imposed a heavy yoke upon you, and I will place more weight upon it. My father cut you with whips; truly, I will beat you with scorpions.’ ”
10:11. For whereas my father put a heavy yoke upon you, I will put more to your yoke: my father chastised you with whips, but I [will chastise you] with scorpions.
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
jg▾ tr▾ all ▾
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:11: my father: Ch2 10:4
put: Heb. laded
I will put: Exo 1:13, Exo 1:14, Exo 5:5-9, Exo 5:18; Sa1 8:18; Isa 47:6, Isa 58:6; Jer 28:13, Jer 28:14; Mat 11:29
scorpions: Luk 10:19; Rev 9:3, Rev 9:5, Rev 9:10
John Gill
See Introduction to Chapter 9
10:1210:12: Եւ եկն Յերոբովամ եւ ամենայն ժողովուրդն առ Ռոբովամ յաւուրն երրորդի, որպէս խօսեցաւ արքայ եւ ասաց. Դարձջի՛ք առ իս յաւուրն երրորդի։
12 Յերոբովամը եւ ամբողջ ժողովուրդը երրորդ օրը եկան Ռոբովամի մօտ, ինչպէս որ ասել էր արքան. «Ինձ մօտ կը վերադառնաք երրորդ օրը»:
12 Յերոբովամ ու բոլոր ժողովուրդը երրորդ օրը Ռոբովամին եկան, ինչպէս թագաւորը ըսեր էր թէ՝ «Երրորդ օրը ինծի եկէք»։
Եկն Յերոբովամ եւ ամենայն ժողովուրդն առ Ռոբովամ յաւուրն երրորդի, որպէս խօսեցաւ արքայ եւ ասաց. Դարձջիք առ իս յաւուրն երրորդի:

10:12: Եւ եկն Յերոբովամ եւ ամենայն ժողովուրդն առ Ռոբովամ յաւուրն երրորդի, որպէս խօսեցաւ արքայ եւ ասաց. Դարձջի՛ք առ իս յաւուրն երրորդի։
12 Յերոբովամը եւ ամբողջ ժողովուրդը երրորդ օրը եկան Ռոբովամի մօտ, ինչպէս որ ասել էր արքան. «Ինձ մօտ կը վերադառնաք երրորդ օրը»:
12 Յերոբովամ ու բոլոր ժողովուրդը երրորդ օրը Ռոբովամին եկան, ինչպէս թագաւորը ըսեր էր թէ՝ «Երրորդ օրը ինծի եկէք»։
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:1210:12 И пришел Иеровоам и весь народ к Ровоаму на третий день, как приказал царь, сказав: придите ко мне опять чрез три дня.
10:12 καὶ και and; even ἦλθεν ερχομαι come; go Ιεροβοαμ ιεροβοαμ and; even πᾶς πας all; every ὁ ο the λαὸς λαος populace; population πρὸς προς to; toward Ροβοαμ ροβοαμ Rehoboam τῇ ο the ἡμέρᾳ ημερα day τῇ ο the τρίτῃ τριτος third ὡς ως.1 as; how ἐλάλησεν λαλεω talk; speak ὁ ο the βασιλεὺς βασιλευς monarch; king λέγων λεγω tell; declare ἐπιστρέψατε επιστρεφω turn around; return πρός προς to; toward με με me τῇ ο the ἡμέρᾳ ημερα day τῇ ο the τρίτῃ τριτος third
10:12 וַ wa וְ and יָּבֹ֨א yyāvˌō בוא come יָרָבְעָ֧ם yārovʕˈām יָרָבְעָם Jeroboam וְ wᵊ וְ and כָל־ ḵol- כֹּל whole הָ hā הַ the עָ֛ם ʕˈām עַם people אֶל־ ʔel- אֶל to רְחַבְעָ֖ם rᵊḥavʕˌām רְחַבְעָם Rehoboam בַּ ba בְּ in † הַ the יֹּ֣ום yyˈôm יֹום day הַ ha הַ the שְּׁלִשִׁ֑י ššᵊlišˈî שְׁלִישִׁי third כַּ ka כְּ as אֲשֶׁ֨ר ʔᵃšˌer אֲשֶׁר [relative] דִּבֶּ֤ר dibbˈer דבר speak הַ ha הַ the מֶּ֨לֶךְ֙ mmˈeleḵ מֶלֶךְ king לֵ lē לְ to אמֹ֔ר ʔmˈōr אמר say שׁ֥וּבוּ šˌûvû שׁוב return אֵלַ֖י ʔēlˌay אֶל to בַּ ba בְּ in † הַ the יֹּ֥ום yyˌôm יֹום day הַ ha הַ the שְּׁלִשִֽׁי׃ ššᵊlišˈî שְׁלִישִׁי third
10:12. venit ergo Hieroboam et universus populus ad Roboam die tertio sicut praeceperat eisSo Jeroboam, and all the people came to Roboam the third day, as he commanded them.
12. So Jeroboam and all the people came to Rehoboam the third day, as the king bade, saying, Come to me again the third day.
10:12. Then Jeroboam, and the entire people, went to Rehoboam on the third day, just as he had instructed them.
10:12. So Jeroboam and all the people came to Rehoboam on the third day, as the king bade, saying, Come again to me on the third day.
So Jeroboam and all the people came to Rehoboam on the third day, as the king bade, saying, Come again to me on the third day:

10:12 И пришел Иеровоам и весь народ к Ровоаму на третий день, как приказал царь, сказав: придите ко мне опять чрез три дня.
10:12
καὶ και and; even
ἦλθεν ερχομαι come; go
Ιεροβοαμ ιεροβοαμ and; even
πᾶς πας all; every
ο the
λαὸς λαος populace; population
πρὸς προς to; toward
Ροβοαμ ροβοαμ Rehoboam
τῇ ο the
ἡμέρᾳ ημερα day
τῇ ο the
τρίτῃ τριτος third
ὡς ως.1 as; how
ἐλάλησεν λαλεω talk; speak
ο the
βασιλεὺς βασιλευς monarch; king
λέγων λεγω tell; declare
ἐπιστρέψατε επιστρεφω turn around; return
πρός προς to; toward
με με me
τῇ ο the
ἡμέρᾳ ημερα day
τῇ ο the
τρίτῃ τριτος third
10:12
וַ wa וְ and
יָּבֹ֨א yyāvˌō בוא come
יָרָבְעָ֧ם yārovʕˈām יָרָבְעָם Jeroboam
וְ wᵊ וְ and
כָל־ ḵol- כֹּל whole
הָ הַ the
עָ֛ם ʕˈām עַם people
אֶל־ ʔel- אֶל to
רְחַבְעָ֖ם rᵊḥavʕˌām רְחַבְעָם Rehoboam
בַּ ba בְּ in
הַ the
יֹּ֣ום yyˈôm יֹום day
הַ ha הַ the
שְּׁלִשִׁ֑י ššᵊlišˈî שְׁלִישִׁי third
כַּ ka כְּ as
אֲשֶׁ֨ר ʔᵃšˌer אֲשֶׁר [relative]
דִּבֶּ֤ר dibbˈer דבר speak
הַ ha הַ the
מֶּ֨לֶךְ֙ mmˈeleḵ מֶלֶךְ king
לֵ לְ to
אמֹ֔ר ʔmˈōr אמר say
שׁ֥וּבוּ šˌûvû שׁוב return
אֵלַ֖י ʔēlˌay אֶל to
בַּ ba בְּ in
הַ the
יֹּ֥ום yyˌôm יֹום day
הַ ha הַ the
שְּׁלִשִֽׁי׃ ššᵊlišˈî שְׁלִישִׁי third
10:12. venit ergo Hieroboam et universus populus ad Roboam die tertio sicut praeceperat eis
So Jeroboam, and all the people came to Roboam the third day, as he commanded them.
10:12. Then Jeroboam, and the entire people, went to Rehoboam on the third day, just as he had instructed them.
10:12. So Jeroboam and all the people came to Rehoboam on the third day, as the king bade, saying, Come again to me on the third day.
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
tr▾ mh▾ all ▾
Matthew Henry: Concise Commentary on the Whole Bible - 1706
Rehoboam's Folly. B. C. 975.

12 So Jeroboam and all the people came to Rehoboam on the third day, as the king bade, saying, Come again to me on the third day. 13 And the king answered them roughly; and king Rehoboam forsook the counsel of the old men, 14 And answered them after the advice of the young men, saying, My father made your yoke heavy, but I will add thereto: my father chastised you with whips, but I will chastise you with scorpions. 15 So the king hearkened not unto the people: for the cause was of God, that the LORD might perform his word, which he spake by the hand of Ahijah the Shilonite to Jeroboam the son of Nebat. 16 And when all Israel saw that the king would not hearken unto them, the people answered the king, saying, What portion have we in David? and we have none inheritance in the son of Jesse: every man to your tents, O Israel: and now, David, see to thine own house. So all Israel went to their tents. 17 But as for the children of Israel that dwelt in the cities of Judah, Rehoboam reigned over them. 18 Then king Rehoboam sent Hadoram that was over the tribute; and the children of Israel stoned him with stones, that he died. But king Rehoboam made speed to get him up to his chariot, to flee to Jerusalem. 19 And Israel rebelled against the house of David unto this day.
We may learn here, 1. That when public affairs are in a ferment violent proceedings do but make bad worse. Rough answers (such as Rehoboam here gave) do but stir up anger and bring oil to the flames. The pilot has need to steer steadily in a storm. Many have been driven to the mischief they did not intend by being too severely dealt with for what they did intend. 2. That, whatever the devices and designs of men are, God is, by all, doing his own work, and fulfilling the word which he has spoken, no iota or tittle of which shall fall to the ground. The cause of the king's obstinacy and thoughtlessness was of God, that he might perform the word which he spoke by Ahijah, v. 15. This does not at all excuse Rehoboam's folly, nor lessen the guilt of his haughtiness and passion, that God was pleased to serve his own ends by them. 3. That worldly wealth, honour, and dominion, are very uncertain things. Solomon reigned over all Israel, and, one would think, had done enough to secure the monarchy entire to his family for many ages; and yet he is scarcely cold in his grave before ten of the twelve tribes finally revolt from his son. All the good services he had done for Israel were now forgotten: What portion have we in David? Thus is the government of Christ cast off by many, notwithstanding all he has done to bind the children of men for ever to himself; they say, We will not have this man to reign over us. But this rebellion will certainly be their ruin. 4. That God often visits the iniquities of the fathers upon the children. Solomon forsakes God, and therefore not he, but his son after him, is forsaken by the greatest part of his people. Thus God, by making the penal consequences of sin to last long and visibly to continue after the sinner's death, would give an indication of its malignity, and perhaps some intimation of the perpetuity of its punishment. He that sins against God not only wrongs his soul, but perhaps wrongs his seed more than he thinks of. 5. That, when God is fulfilling his threatenings, he will take care of that, at the same time, promises do not fall to the ground. When Solomon's iniquity is remembered, and for it his son loses ten tribes, David's piety is not forgotten, nor the promise made to him; but for the sake of that his grandson had two tribes preserved to him. The failings of the saints shall not frustrate any promise made to Christ their Head. They shall be chastised, but the covenant not broken, Ps. lxxxix. 31-34.
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:12: Come: Ch2 10:5; Kg1 12:12-15
10:1310:13: Եւ պատասխանի արար արքայ խի՛ստ, եւ եթող արքայ Ռոբովամ զխորհուրդ ծերոցն,
13 Արքան խստութեամբ պատասխանեց՝ անտեսելով ծերերի խորհուրդը,
13 Թագաւորը անոնց խստութեամբ պատասխան տուաւ։ Ռոբովամ թագաւորը ծերերուն խորհուրդը մերժելով,
Եւ պատասխանի արար արքայ խիստ, եւ եթող արքայ Ռոբովամ զխորհուրդ ծերոցն:

10:13: Եւ պատասխանի արար արքայ խի՛ստ, եւ եթող արքայ Ռոբովամ զխորհուրդ ծերոցն,
13 Արքան խստութեամբ պատասխանեց՝ անտեսելով ծերերի խորհուրդը,
13 Թագաւորը անոնց խստութեամբ պատասխան տուաւ։ Ռոբովամ թագաւորը ծերերուն խորհուրդը մերժելով,
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:1310:13 Тогда царь отвечал им сурово, ибо оставил царь Ровоам совет старейшин, и говорил им по совету молодых людей так:
10:13 καὶ και and; even ἀπεκρίθη αποκρινομαι respond ὁ ο the βασιλεὺς βασιλευς monarch; king σκληρά σκληρος hard; harsh καὶ και and; even ἐγκατέλιπεν εγκαταλειπω abandon; leave behind ὁ ο the βασιλεὺς βασιλευς monarch; king Ροβοαμ ροβοαμ Rehoboam τὴν ο the βουλὴν βουλη intent τῶν ο the πρεσβυτέρων πρεσβυτερος senior; older
10:13 וַ wa וְ and יַּעֲנֵ֥ם yyaʕᵃnˌēm ענה answer הַ ha הַ the מֶּ֖לֶךְ mmˌeleḵ מֶלֶךְ king קָשָׁ֑ה qāšˈā קָשֶׁה hard וַֽ wˈa וְ and יַּעֲזֹב֙ yyaʕᵃzˌōv עזב leave הַ ha הַ the מֶּ֣לֶךְ mmˈeleḵ מֶלֶךְ king רְחַבְעָ֔ם rᵊḥavʕˈām רְחַבְעָם Rehoboam אֵ֖ת ʔˌēṯ אֵת [object marker] עֲצַ֥ת ʕᵃṣˌaṯ עֵצָה counsel הַ ha הַ the זְּקֵנִֽים׃ zzᵊqēnˈîm זָקֵן old
10:13. responditque rex dura derelicto consilio seniorumAnd the king answered roughly, leaving the counsel of the ancients.
13. And the king answered them roughly; and king Rehoboam forsook the counsel of the old men,
10:13. And the king responded harshly, abandoning the counsel of the elders.
10:13. And the king answered them roughly; and king Rehoboam forsook the counsel of the old men,
And the king answered them roughly; and king Rehoboam forsook the counsel of the old men:

10:13 Тогда царь отвечал им сурово, ибо оставил царь Ровоам совет старейшин, и говорил им по совету молодых людей так:
10:13
καὶ και and; even
ἀπεκρίθη αποκρινομαι respond
ο the
βασιλεὺς βασιλευς monarch; king
σκληρά σκληρος hard; harsh
καὶ και and; even
ἐγκατέλιπεν εγκαταλειπω abandon; leave behind
ο the
βασιλεὺς βασιλευς monarch; king
Ροβοαμ ροβοαμ Rehoboam
τὴν ο the
βουλὴν βουλη intent
τῶν ο the
πρεσβυτέρων πρεσβυτερος senior; older
10:13
וַ wa וְ and
יַּעֲנֵ֥ם yyaʕᵃnˌēm ענה answer
הַ ha הַ the
מֶּ֖לֶךְ mmˌeleḵ מֶלֶךְ king
קָשָׁ֑ה qāšˈā קָשֶׁה hard
וַֽ wˈa וְ and
יַּעֲזֹב֙ yyaʕᵃzˌōv עזב leave
הַ ha הַ the
מֶּ֣לֶךְ mmˈeleḵ מֶלֶךְ king
רְחַבְעָ֔ם rᵊḥavʕˈām רְחַבְעָם Rehoboam
אֵ֖ת ʔˌēṯ אֵת [object marker]
עֲצַ֥ת ʕᵃṣˌaṯ עֵצָה counsel
הַ ha הַ the
זְּקֵנִֽים׃ zzᵊqēnˈîm זָקֵן old
10:13. responditque rex dura derelicto consilio seniorum
And the king answered roughly, leaving the counsel of the ancients.
10:13. And the king responded harshly, abandoning the counsel of the elders.
10:13. And the king answered them roughly; and king Rehoboam forsook the counsel of the old men,
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
tr▾ all ▾
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:13: answered: Gen 42:7, Gen 42:30; Exo 10:28; Sa1 25:10, Sa1 25:11; Kg1 20:6-11; Pro 15:1
forsook: Ch2 10:8; Pro 19:27
10:1410:14: եւ խօսեցաւ ընդ նոսա ըստ խորհրդոյ մանկանցն՝ եւ ասէ. Հայրն իմ ծանրացոյց զլուծ ձեր, եւ ես յաւելից յայն. հայրն իմ խրատեաց զձեզ գաւազանօք, եւ ես խրատեցից զձեզ կարճօք[4540]։ [4540] Ոմանք. Ըստ խորհրդեան մանկանցն։ Ոսկան. Եւ ես յաւելից յայնմ։
14 եւ նրանց հետ խօսեց ըստ երիտասարդների խորհրդի՝ ասելով. «Իմ հայրը ձեր լուծը ծանրացրել էր, ես աւելացնելու եմ այն: Իմ հայրը գաւազաններով էր ձեզ խրատել, ես ձեզ խրատելու եմ կարիճներով»:
14 Երիտասարդներուն խորհուրդին պէս անոնց հետ խօսեցաւ ու ըսաւ. «Իմ հայրս ձեր լուծը ծանրացուցեր էր, բայց ես զանիկա աւելի պիտի ծանրացնեմ։ Իմ հայրս ձեզ խարազաններով խրատեր էր, բայց ես ձեզ կարիճներով պիտի խրատեմ»։
եւ խօսեցաւ ընդ նոսա ըստ խորհրդոյ մանկանցն եւ ասէ. Հայրն իմ ծանրացոյց զլուծ ձեր, եւ ես յաւելից յայն. հայրն իմ խրատեաց զձեզ գաւազանօք, եւ ես խրատեցից զձեզ կարճօք:

10:14: եւ խօսեցաւ ընդ նոսա ըստ խորհրդոյ մանկանցն՝ եւ ասէ. Հայրն իմ ծանրացոյց զլուծ ձեր, եւ ես յաւելից յայն. հայրն իմ խրատեաց զձեզ գաւազանօք, եւ ես խրատեցից զձեզ կարճօք[4540]։
[4540] Ոմանք. Ըստ խորհրդեան մանկանցն։ Ոսկան. Եւ ես յաւելից յայնմ։
14 եւ նրանց հետ խօսեց ըստ երիտասարդների խորհրդի՝ ասելով. «Իմ հայրը ձեր լուծը ծանրացրել էր, ես աւելացնելու եմ այն: Իմ հայրը գաւազաններով էր ձեզ խրատել, ես ձեզ խրատելու եմ կարիճներով»:
14 Երիտասարդներուն խորհուրդին պէս անոնց հետ խօսեցաւ ու ըսաւ. «Իմ հայրս ձեր լուծը ծանրացուցեր էր, բայց ես զանիկա աւելի պիտի ծանրացնեմ։ Իմ հայրս ձեզ խարազաններով խրատեր էր, բայց ես ձեզ կարիճներով պիտի խրատեմ»։
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:1410:14 отец мой наложил на вас тяжкое иго, а я увеличу его; отец мой наказывал вас бичами, а я [буду бить вас] скорпионами.
10:14 καὶ και and; even ἐλάλησεν λαλεω talk; speak πρὸς προς to; toward αὐτοὺς αυτος he; him κατὰ κατα down; by τὴν ο the βουλὴν βουλη intent τῶν ο the νεωτέρων νεος new; young λέγων λεγω tell; declare ὁ ο the πατήρ πατηρ father μου μου of me; mine ἐβάρυνεν βαρυνω weighty; weigh down τὸν ο the ζυγὸν ζυγος yoke ὑμῶν υμων your καὶ και and; even ἐγὼ εγω I προσθήσω προστιθημι add; continue ἐπ᾿ επι in; on αὐτόν αυτος he; him ὁ ο the πατήρ πατηρ father μου μου of me; mine ἐπαίδευσεν παιδευω discipline ὑμᾶς υμας you ἐν εν in μάστιγξιν μαστιξ scourge καὶ και and; even ἐγὼ εγω I παιδεύσω παιδευω discipline ὑμᾶς υμας you ἐν εν in σκορπίοις σκορπιος scorpion
10:14 וַ wa וְ and יְדַבֵּ֣ר yᵊḏabbˈēr דבר speak אֲלֵהֶ֗ם ʔᵃlēhˈem אֶל to כַּ ka כְּ as עֲצַ֤ת ʕᵃṣˈaṯ עֵצָה counsel הַ ha הַ the יְלָדִים֙ yᵊlāḏîm יֶלֶד boy לֵ lē לְ to אמֹ֔ר ʔmˈōr אמר say אַכְבִּיד֙ ʔaḵbîḏ כבד be heavy אֶֽת־ ʔˈeṯ- אֵת [object marker] עֻלְּכֶ֔ם ʕullᵊḵˈem עֹל yoke וַ wa וְ and אֲנִ֖י ʔᵃnˌî אֲנִי i אֹסִ֣יף ʔōsˈîf יסף add עָלָ֑יו ʕālˈāʸw עַל upon אָבִ֗י ʔāvˈî אָב father יִסַּ֤ר yissˈar יסר admonish אֶתְכֶם֙ ʔeṯᵊḵˌem אֵת [object marker] בַּ ba בְּ in † הַ the שֹּׁוטִ֔ים ššôṭˈîm שֹׁוט whip וַ wa וְ and אֲנִ֖י ʔᵃnˌî אֲנִי i בָּ bā בְּ in † הַ the עֲקְרַבִּֽים׃ ʕᵃqrabbˈîm עַקְרָב scorpion
10:14. locutusque est iuxta iuvenum voluntatem pater meus grave vobis inposuit iugum quod ego gravius faciam pater meus cecidit vos flagellis ego vero caedam scorpionibusAnd he spoke according to the advice of the young men: My father laid upon you a heavy yoke, which I will make heavier: my father beat you with scourges, but I will beat you with scorpions.
14. and spake to them after the counsel of the young men, saying, My father made your yoke heavy, but I will add thereto: my father chastised you with whips, but I with scorpions.
10:14. And he spoke according to the will of the youths: “My father imposed a heavy yoke upon you, which I will make heavier. My father cut you with whips; truly, I will beat you with scorpions.”
10:14. And answered them after the advice of the young men, saying, My father made your yoke heavy, but I will add thereto: my father chastised you with whips, but I [will chastise you] with scorpions.
And answered them after the advice of the young men, saying, My father made your yoke heavy, but I will add thereto: my father chastised you with whips, but I [will chastise you] with scorpions:

10:14 отец мой наложил на вас тяжкое иго, а я увеличу его; отец мой наказывал вас бичами, а я [буду бить вас] скорпионами.
10:14
καὶ και and; even
ἐλάλησεν λαλεω talk; speak
πρὸς προς to; toward
αὐτοὺς αυτος he; him
κατὰ κατα down; by
τὴν ο the
βουλὴν βουλη intent
τῶν ο the
νεωτέρων νεος new; young
λέγων λεγω tell; declare
ο the
πατήρ πατηρ father
μου μου of me; mine
ἐβάρυνεν βαρυνω weighty; weigh down
τὸν ο the
ζυγὸν ζυγος yoke
ὑμῶν υμων your
καὶ και and; even
ἐγὼ εγω I
προσθήσω προστιθημι add; continue
ἐπ᾿ επι in; on
αὐτόν αυτος he; him
ο the
πατήρ πατηρ father
μου μου of me; mine
ἐπαίδευσεν παιδευω discipline
ὑμᾶς υμας you
ἐν εν in
μάστιγξιν μαστιξ scourge
καὶ και and; even
ἐγὼ εγω I
παιδεύσω παιδευω discipline
ὑμᾶς υμας you
ἐν εν in
σκορπίοις σκορπιος scorpion
10:14
וַ wa וְ and
יְדַבֵּ֣ר yᵊḏabbˈēr דבר speak
אֲלֵהֶ֗ם ʔᵃlēhˈem אֶל to
כַּ ka כְּ as
עֲצַ֤ת ʕᵃṣˈaṯ עֵצָה counsel
הַ ha הַ the
יְלָדִים֙ yᵊlāḏîm יֶלֶד boy
לֵ לְ to
אמֹ֔ר ʔmˈōr אמר say
אַכְבִּיד֙ ʔaḵbîḏ כבד be heavy
אֶֽת־ ʔˈeṯ- אֵת [object marker]
עֻלְּכֶ֔ם ʕullᵊḵˈem עֹל yoke
וַ wa וְ and
אֲנִ֖י ʔᵃnˌî אֲנִי i
אֹסִ֣יף ʔōsˈîf יסף add
עָלָ֑יו ʕālˈāʸw עַל upon
אָבִ֗י ʔāvˈî אָב father
יִסַּ֤ר yissˈar יסר admonish
אֶתְכֶם֙ ʔeṯᵊḵˌem אֵת [object marker]
בַּ ba בְּ in
הַ the
שֹּׁוטִ֔ים ššôṭˈîm שֹׁוט whip
וַ wa וְ and
אֲנִ֖י ʔᵃnˌî אֲנִי i
בָּ בְּ in
הַ the
עֲקְרַבִּֽים׃ ʕᵃqrabbˈîm עַקְרָב scorpion
10:14. locutusque est iuxta iuvenum voluntatem pater meus grave vobis inposuit iugum quod ego gravius faciam pater meus cecidit vos flagellis ego vero caedam scorpionibus
And he spoke according to the advice of the young men: My father laid upon you a heavy yoke, which I will make heavier: my father beat you with scourges, but I will beat you with scorpions.
10:14. And he spoke according to the will of the youths: “My father imposed a heavy yoke upon you, which I will make heavier. My father cut you with whips; truly, I will beat you with scorpions.”
10:14. And answered them after the advice of the young men, saying, My father made your yoke heavy, but I will add thereto: my father chastised you with whips, but I [will chastise you] with scorpions.
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
tr▾ all ▾
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:14: the advice: Ch2 22:4, Ch2 22:5; Pro 12:5; Dan 6:7
My father: Ch2 10:10, Ch2 10:11; Pro 17:14; Ecc 2:19, Ecc 7:8, Ecc 10:16; Jam 3:14-18, Jam 4:1, Jam 4:2
10:1510:15: Եւ ո՛չ լուաւ արքայ ժողովրդեանն, վասն զի էր կործանումնն յԱստուծոյ. եւ հաստատեաց Տէր զբան իւր զոր խօսեցաւ ՚ի ձեռն Աքիայ Սիլովնացւոյ յաղագս Յերոբովամու որդւոյ Նաբատայ, եւ ամենայն Իսրայէլի.
15 Արքան չլսեց ժողովրդին, որովհետեւ կործանումն Աստծուց էր սահմանուած, որպէսզի Տէրը հաստատի սիլոնացի Աքիայի բերանով իր ասած խօսքերը Նաբատի որդի Յերոբովամի եւ ամբողջ Իսրայէլի մասին. եւ արքան չլսեց նրանց:
15 Թագաւորը ժողովուրդին խօսքին մտիկ չըրաւ. վասն զի այս բանը Աստուծմէ եղաւ, որպէս զի Տէրը Սիլօնացի Աքիային միջոցով Նաբատեան Յերոբովամին ըսած խօսքը կատարէ։
Եւ ոչ լուաւ արքայ ժողովրդեանն. վասն զի էր [126]կործանումն յԱստուծոյ. եւ հաստատեաց`` Տէր զբան իւր զոր խօսեցաւ ի ձեռն Աքիայ Սիլովնացւոյ յաղագս Յերոբովամու որդւոյ [127]Նաբատայ եւ ամենայն Իսրայելի. եւ`` ոչ լուաւ արքայ նոցա:

10:15: Եւ ո՛չ լուաւ արքայ ժողովրդեանն, վասն զի էր կործանումնն յԱստուծոյ. եւ հաստատեաց Տէր զբան իւր զոր խօսեցաւ ՚ի ձեռն Աքիայ Սիլովնացւոյ յաղագս Յերոբովամու որդւոյ Նաբատայ, եւ ամենայն Իսրայէլի.
15 Արքան չլսեց ժողովրդին, որովհետեւ կործանումն Աստծուց էր սահմանուած, որպէսզի Տէրը հաստատի սիլոնացի Աքիայի բերանով իր ասած խօսքերը Նաբատի որդի Յերոբովամի եւ ամբողջ Իսրայէլի մասին. եւ արքան չլսեց նրանց:
15 Թագաւորը ժողովուրդին խօսքին մտիկ չըրաւ. վասն զի այս բանը Աստուծմէ եղաւ, որպէս զի Տէրը Սիլօնացի Աքիային միջոցով Նաբատեան Յերոբովամին ըսած խօսքը կատարէ։
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:1510:15 И не послушал царь народа, потому что так устроено было от Бога, чтоб исполнить Господу слово Свое, которое изрек Он чрез Ахию Силомлянина Иеровоаму, сыну Наватову.
10:15 καὶ και and; even οὐκ ου not ἤκουσεν ακουω hear ὁ ο the βασιλεὺς βασιλευς monarch; king τοῦ ο the λαοῦ λαος populace; population ὅτι οτι since; that ἦν ειμι be μεταστροφὴ μεταστροφη from; by τοῦ ο the θεοῦ θεος God λέγων λεγω tell; declare ἀνέστησεν ανιστημι stand up; resurrect κύριος κυριος lord; master τὸν ο the λόγον λογος word; log αὐτοῦ αυτος he; him ὃν ος who; what ἐλάλησεν λαλεω talk; speak ἐν εν in χειρὶ χειρ hand Αχια αχια the Σηλωνίτου σηλωνιτης about; around Ιεροβοαμ ιεροβοαμ son Ναβατ ναβατ Nabat; Navat
10:15 וְ wᵊ וְ and לֹֽא־ lˈō- לֹא not שָׁמַ֥ע šāmˌaʕ שׁמע hear הַ ha הַ the מֶּ֖לֶךְ mmˌeleḵ מֶלֶךְ king אֶל־ ʔel- אֶל to הָ hā הַ the עָ֑ם ʕˈām עַם people כִּֽי־ kˈî- כִּי that הָיְתָ֤ה hāyᵊṯˈā היה be נְסִבָּה֙ nᵊsibbˌā נְסִבָּה dispensation מֵ mē מִן from עִ֣ם ʕˈim עִם with הָֽ hˈā הַ the אֱלֹהִ֔ים ʔᵉlōhˈîm אֱלֹהִים god(s) לְמַעַן֩ lᵊmaʕˌan לְמַעַן because of הָקִ֨ים hāqˌîm קום arise יְהוָ֜ה [yᵊhwˈāh] יְהוָה YHWH אֶת־ ʔeṯ- אֵת [object marker] דְּבָרֹ֗ו dᵊvārˈô דָּבָר word אֲשֶׁ֤ר ʔᵃšˈer אֲשֶׁר [relative] דִּבֶּר֙ dibbˌer דבר speak בְּ bᵊ בְּ in יַד֙ yˌaḏ יָד hand אֲחִיָּ֣הוּ ʔᵃḥiyyˈāhû אֲחִיָּהוּ Ahijah הַ ha הַ the שִּֽׁלֹונִ֔י ššˈilônˈî שִׁילֹנִי Shilonite אֶל־ ʔel- אֶל to יָרָבְעָ֖ם yārovʕˌām יָרָבְעָם Jeroboam בֶּן־ ben- בֵּן son נְבָֽט׃ nᵊvˈāṭ נְבָט Nebat
10:15. et non adquievit populi precibus erat enim voluntatis Dei ut conpleretur sermo eius quem locutus fuerat per manum Ahiae Silonitis ad Hieroboam filium NabathAnd he condescended not to the people's requests: for it was the will of God, that his word might be fulfilled which he had spoken by the hand of Ahias the Silonite to Jeroboam the son of Nabat.
15. So the king hearkened not unto the people; for it was brought about of God, that the LORD might establish his word, which he spake by the hand of Ahijah the Shilonite to Jeroboam the son of Nebat.
10:15. And he did not acquiesce to the pleadings of the people. For it was the will of God that his word be fulfilled, which he had spoken by the hand of Ahijah, the Shilonite, to Jeroboam, the son of Nabat.
10:15. So the king hearkened not unto the people: for the cause was of God, that the LORD might perform his word, which he spake by the hand of Ahijah the Shilonite to Jeroboam the son of Nebat.
So the king hearkened not unto the people: for the cause was of God, that the LORD might perform his word, which he spake by the hand of Ahijah the Shilonite to Jeroboam the son of Nebat:

10:15 И не послушал царь народа, потому что так устроено было от Бога, чтоб исполнить Господу слово Свое, которое изрек Он чрез Ахию Силомлянина Иеровоаму, сыну Наватову.
10:15
καὶ και and; even
οὐκ ου not
ἤκουσεν ακουω hear
ο the
βασιλεὺς βασιλευς monarch; king
τοῦ ο the
λαοῦ λαος populace; population
ὅτι οτι since; that
ἦν ειμι be
μεταστροφὴ μεταστροφη from; by
τοῦ ο the
θεοῦ θεος God
λέγων λεγω tell; declare
ἀνέστησεν ανιστημι stand up; resurrect
κύριος κυριος lord; master
τὸν ο the
λόγον λογος word; log
αὐτοῦ αυτος he; him
ὃν ος who; what
ἐλάλησεν λαλεω talk; speak
ἐν εν in
χειρὶ χειρ hand
Αχια αχια the
Σηλωνίτου σηλωνιτης about; around
Ιεροβοαμ ιεροβοαμ son
Ναβατ ναβατ Nabat; Navat
10:15
וְ wᵊ וְ and
לֹֽא־ lˈō- לֹא not
שָׁמַ֥ע šāmˌaʕ שׁמע hear
הַ ha הַ the
מֶּ֖לֶךְ mmˌeleḵ מֶלֶךְ king
אֶל־ ʔel- אֶל to
הָ הַ the
עָ֑ם ʕˈām עַם people
כִּֽי־ kˈî- כִּי that
הָיְתָ֤ה hāyᵊṯˈā היה be
נְסִבָּה֙ nᵊsibbˌā נְסִבָּה dispensation
מֵ מִן from
עִ֣ם ʕˈim עִם with
הָֽ hˈā הַ the
אֱלֹהִ֔ים ʔᵉlōhˈîm אֱלֹהִים god(s)
לְמַעַן֩ lᵊmaʕˌan לְמַעַן because of
הָקִ֨ים hāqˌîm קום arise
יְהוָ֜ה [yᵊhwˈāh] יְהוָה YHWH
אֶת־ ʔeṯ- אֵת [object marker]
דְּבָרֹ֗ו dᵊvārˈô דָּבָר word
אֲשֶׁ֤ר ʔᵃšˈer אֲשֶׁר [relative]
דִּבֶּר֙ dibbˌer דבר speak
בְּ bᵊ בְּ in
יַד֙ yˌaḏ יָד hand
אֲחִיָּ֣הוּ ʔᵃḥiyyˈāhû אֲחִיָּהוּ Ahijah
הַ ha הַ the
שִּֽׁלֹונִ֔י ššˈilônˈî שִׁילֹנִי Shilonite
אֶל־ ʔel- אֶל to
יָרָבְעָ֖ם yārovʕˌām יָרָבְעָם Jeroboam
בֶּן־ ben- בֵּן son
נְבָֽט׃ nᵊvˈāṭ נְבָט Nebat
10:15. et non adquievit populi precibus erat enim voluntatis Dei ut conpleretur sermo eius quem locutus fuerat per manum Ahiae Silonitis ad Hieroboam filium Nabath
And he condescended not to the people's requests: for it was the will of God, that his word might be fulfilled which he had spoken by the hand of Ahias the Silonite to Jeroboam the son of Nabat.
10:15. And he did not acquiesce to the pleadings of the people. For it was the will of God that his word be fulfilled, which he had spoken by the hand of Ahijah, the Shilonite, to Jeroboam, the son of Nabat.
10:15. So the king hearkened not unto the people: for the cause was of God, that the LORD might perform his word, which he spake by the hand of Ahijah the Shilonite to Jeroboam the son of Nebat.
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
jfb▾ gnv▾ tr▾ ac▾ all ▾
Adam Clarke: Commentary on the Bible - 1831
10:15: For the cause was of God - "For there was an occasion Divinely given." - Targum.
2 Chronicles 10:16
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:15: the king: Isa 30:12, Isa 30:13
the cause: Ch2 25:16-20; Deu 2:30; Jdg 14:4; Sa1 2:25; Kg1 12:15, Kg1 12:24, Kg1 22:20; Isa 19:14; Act 2:23, Act 4:28
that the Lord: Kg1 11:29-39; Joh 12:37-39, Joh 19:24, Joh 19:32-36
Ahijah: Ch2 9:29; Kg1 11:31
Geneva 1599
So the king hearkened not unto the people: for the (e) cause was of God, that the LORD might perform his word, which he spake by the hand of Ahijah the Shilonite to Jeroboam the son of Nebat.
(e) God's will overrides all so that nothing can be done but according to the same, and yet man's will works by itself, so that he cannot use the excuse that his deed was of God's ordinance.
Robert Jamieson, A. R. Fausset and David Brown
the king hearkened not unto the people, for the cause was of God--Rehoboam, in following an evil counsel, and the Hebrew people, in making a revolutionary movement, each acted as free agents, obeying their own will and passions. But God, who permitted the revolt of the northern tribes, intended it as a punishment of the house of David for Solomon's apostasy. That event demonstrates the immediate superintendence of His providence over the revolutions of kingdoms; and thus it affords an instance, similar to many other striking instances that are found in Scripture, of divine predictions, uttered long before, being accomplished by the operation of human passions, and in the natural course of events.
10:1610:16: եւ ո՛չ լուաւ արքայ նոցա։ Պատասխանի՛ ետ ժողովուրդն արքայի՝ եւ ասեն. Զի՞նչ բաժին կայ մեր ընդ Դաւթի, եւ կամ ժառանգութիւն ընդ որդւոյն Յեսսեայ. ե՛րթ գնա՛ ՚ի բնակութիւնս քո Իսրայէլ. եւ արդ տե՛ս դու զտուն քո Դաւիթ։ Եւ գնաց ամենայն Իսրայէլ ՚ի բնակութիւնս իւր[4541]։ [4541] Ոմանք. Եւ արդ տես զտուն քո Դաւիթ։
16 Ժողովուրդը պատասխանեց արքային՝ ասելով. «Ի՞նչ գործ ունենք Դաւթի հետ, կամ կիսելու ի՞նչ ժառանգութիւն՝ Յեսսէի որդու հետ: Գնա՛ քո վրանները, ո՜վ Իսրայէլ, եւ քո տա՛ն մասին հոգա, ո՜վ Դաւիթ»:
16 Երբ բոլոր Իսրայէլ տեսաւ որ թագաւորը իրենց մտիկ չըրաւ, ժողովուրդն ալ թագաւորին պատասխան տուին ու ըսին. «Մենք Դաւիթին քով ի՞նչ բաժին ունինք ու Յեսսէին որդիին քով ժառանգութիւն չունինք։ Ո՛վ Իսրայէլ, թող ամէն մարդ իր վրանը դառնայ։ Ո՛վ Դաւիթ, հիմա դուն քու տունդ հոգայ»։ Բոլոր Իսրայէլ իրենց վրանները գացին։
պատասխանի ետ ժողովուրդն արքայի եւ ասեն. Զի՞նչ բաժին կայ մեր ընդ Դաւթի, եւ կամ ժառանգութիւն ընդ որդւոյն Յեսսեայ. երթ գնա ի բնակութիւնս քո, Իսրայէլ. եւ արդ տես դու զտուն քո, Դաւիթ: Եւ գնաց ամենայն Իսրայէլ ի բնակութիւնս իւր:

10:16: եւ ո՛չ լուաւ արքայ նոցա։ Պատասխանի՛ ետ ժողովուրդն արքայի՝ եւ ասեն. Զի՞նչ բաժին կայ մեր ընդ Դաւթի, եւ կամ ժառանգութիւն ընդ որդւոյն Յեսսեայ. ե՛րթ գնա՛ ՚ի բնակութիւնս քո Իսրայէլ. եւ արդ տե՛ս դու զտուն քո Դաւիթ։ Եւ գնաց ամենայն Իսրայէլ ՚ի բնակութիւնս իւր[4541]։
[4541] Ոմանք. Եւ արդ տես զտուն քո Դաւիթ։
16 Ժողովուրդը պատասխանեց արքային՝ ասելով. «Ի՞նչ գործ ունենք Դաւթի հետ, կամ կիսելու ի՞նչ ժառանգութիւն՝ Յեսսէի որդու հետ: Գնա՛ քո վրանները, ո՜վ Իսրայէլ, եւ քո տա՛ն մասին հոգա, ո՜վ Դաւիթ»:
16 Երբ բոլոր Իսրայէլ տեսաւ որ թագաւորը իրենց մտիկ չըրաւ, ժողովուրդն ալ թագաւորին պատասխան տուին ու ըսին. «Մենք Դաւիթին քով ի՞նչ բաժին ունինք ու Յեսսէին որդիին քով ժառանգութիւն չունինք։ Ո՛վ Իսրայէլ, թող ամէն մարդ իր վրանը դառնայ։ Ո՛վ Դաւիթ, հիմա դուն քու տունդ հոգայ»։ Բոլոր Իսրայէլ իրենց վրանները գացին։
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:1610:16 Когда весь Израиль увидел, что не слушает его царь, то отвечал народ царю, говоря: какая нам часть в Давиде? Нет нам доли в сыне Иессеевом; по шатрам своим, Израиль! Теперь знай свой дом, Давид. И разошлись все Израильтяне по шатрам своим.
10:16 καὶ και and; even παντὸς πας all; every Ισραηλ ισραηλ.1 Israel ὅτι οτι since; that οὐκ ου not ἤκουσεν ακουω hear ὁ ο the βασιλεὺς βασιλευς monarch; king αὐτῶν αυτος he; him καὶ και and; even ἀπεκρίθη αποκρινομαι respond ὁ ο the λαὸς λαος populace; population πρὸς προς to; toward τὸν ο the βασιλέα βασιλευς monarch; king λέγων λεγω tell; declare τίς τις.1 who?; what? ἡμῖν ημιν us μερὶς μερις portion ἐν εν in Δαυιδ δαβιδ Dabid; Thavith καὶ και and; even κληρονομία κληρονομια inheritance ἐν εν in υἱῷ υιος son Ιεσσαι ιεσσαι Iessai; Iesse εἰς εις into; for τὰ ο the σκηνώματά σκηνωμα camp; tent σου σου of you; your Ισραηλ ισραηλ.1 Israel νῦν νυν now; present βλέπε βλεπω look; see τὸν ο the οἶκόν οικος home; household σου σου of you; your Δαυιδ δαβιδ Dabid; Thavith καὶ και and; even ἐπορεύθη πορευομαι travel; go πᾶς πας all; every Ισραηλ ισραηλ.1 Israel εἰς εις into; for τὰ ο the σκηνώματα σκηνωμα camp; tent αὐτοῦ αυτος he; him
10:16 וְ wᵊ וְ and כָל־ ḵol- כֹּל whole יִשְׂרָאֵ֗ל yiśrāʔˈēl יִשְׂרָאֵל Israel כִּ֠י kˌî כִּי that לֹא־ lō- לֹא not שָׁמַ֣ע šāmˈaʕ שׁמע hear הַ ha הַ the מֶּלֶךְ֮ mmeleḵ מֶלֶךְ king לָהֶם֒ lāhˌem לְ to וַ wa וְ and יָּשִׁ֣יבוּ yyāšˈîvû שׁוב return הָ hā הַ the עָ֣ם ʕˈām עַם people אֶת־ ʔeṯ- אֵת [object marker] הַ ha הַ the מֶּ֣לֶךְ׀ mmˈeleḵ מֶלֶךְ king לֵ lē לְ to אמֹ֡ר ʔmˈōr אמר say מַה־ mah- מָה what לָּנוּ֩ llānˌû לְ to חֵ֨לֶק ḥˌēleq חֵלֶק share בְּ bᵊ בְּ in דָוִ֜יד ḏāwˈîḏ דָּוִד David וְ wᵊ וְ and לֹֽא־ lˈō- לֹא not נַחֲלָ֣ה naḥᵃlˈā נַחֲלָה heritage בְּ bᵊ בְּ in בֶן־ ven- בֵּן son יִשַׁ֗י yišˈay יִשַׁי Jesse אִ֤ישׁ ʔˈîš אִישׁ man לְ lᵊ לְ to אֹהָלֶ֨יךָ֙ ʔōholˈeʸḵā אֹהֶל tent יִשְׂרָאֵ֔ל yiśrāʔˈēl יִשְׂרָאֵל Israel עַתָּ֕ה ʕattˈā עַתָּה now רְאֵ֥ה rᵊʔˌē ראה see בֵיתְךָ֖ vêṯᵊḵˌā בַּיִת house דָּוִ֑יד dāwˈîḏ דָּוִד David וַ wa וְ and יֵּ֥לֶךְ yyˌēleḵ הלך walk כָּל־ kol- כֹּל whole יִשְׂרָאֵ֖ל yiśrāʔˌēl יִשְׂרָאֵל Israel לְ lᵊ לְ to אֹהָלָֽיו׃ ס ʔōholˈāʸw . s אֹהֶל tent
10:16. populus autem universus rege duriora dicente sic locutus est ad eum non est nobis pars in David neque hereditas in filio Isai revertere in tabernacula tua Israhel tu autem pasce domum tuam David et abiit Israhel in tabernacula suaAnd all the people upon the king's speaking roughly, said thus unto him: We have no part in David, nor inheritance in the son of Isai. Return to thy dwellings, O Israel, and do thou, O David feed thy own house. And Israel went away to their dwellings.
16. And when all Israel saw that the king hearkened not unto them, the people answered the king, saying, What portion have we in David? neither have we inheritance in the son of Jesse: every man to your tents, O Israel: now see to thine own house, David. So all Israel departed unto their tents.
10:16. Then the entire people, speaking more harshly to the king, spoke to him in this way: “There is no portion for us in David, and there is no inheritance in the son of Jesse. Return to your dwellings, O Israel. Then you, O David, shall pasture your own house.” And Israel went away to their dwellings.
10:16. And when all Israel [saw] that the king would not hearken unto them, the people answered the king, saying, What portion have we in David? and [we have] none inheritance in the son of Jesse: every man to your tents, O Israel: [and] now, David, see to thine own house. So all Israel went to their tents.
And when all Israel [saw] that the king would not hearken unto them, the people answered the king, saying, What portion have we in David? and [we have] none inheritance in the son of Jesse: every man to your tents, O Israel: [and] now, David, see to thine own house. So all Israel went to their tents:

10:16 Когда весь Израиль увидел, что не слушает его царь, то отвечал народ царю, говоря: какая нам часть в Давиде? Нет нам доли в сыне Иессеевом; по шатрам своим, Израиль! Теперь знай свой дом, Давид. И разошлись все Израильтяне по шатрам своим.
10:16
καὶ και and; even
παντὸς πας all; every
Ισραηλ ισραηλ.1 Israel
ὅτι οτι since; that
οὐκ ου not
ἤκουσεν ακουω hear
ο the
βασιλεὺς βασιλευς monarch; king
αὐτῶν αυτος he; him
καὶ και and; even
ἀπεκρίθη αποκρινομαι respond
ο the
λαὸς λαος populace; population
πρὸς προς to; toward
τὸν ο the
βασιλέα βασιλευς monarch; king
λέγων λεγω tell; declare
τίς τις.1 who?; what?
ἡμῖν ημιν us
μερὶς μερις portion
ἐν εν in
Δαυιδ δαβιδ Dabid; Thavith
καὶ και and; even
κληρονομία κληρονομια inheritance
ἐν εν in
υἱῷ υιος son
Ιεσσαι ιεσσαι Iessai; Iesse
εἰς εις into; for
τὰ ο the
σκηνώματά σκηνωμα camp; tent
σου σου of you; your
Ισραηλ ισραηλ.1 Israel
νῦν νυν now; present
βλέπε βλεπω look; see
τὸν ο the
οἶκόν οικος home; household
σου σου of you; your
Δαυιδ δαβιδ Dabid; Thavith
καὶ και and; even
ἐπορεύθη πορευομαι travel; go
πᾶς πας all; every
Ισραηλ ισραηλ.1 Israel
εἰς εις into; for
τὰ ο the
σκηνώματα σκηνωμα camp; tent
αὐτοῦ αυτος he; him
10:16
וְ wᵊ וְ and
כָל־ ḵol- כֹּל whole
יִשְׂרָאֵ֗ל yiśrāʔˈēl יִשְׂרָאֵל Israel
כִּ֠י kˌî כִּי that
לֹא־ lō- לֹא not
שָׁמַ֣ע šāmˈaʕ שׁמע hear
הַ ha הַ the
מֶּלֶךְ֮ mmeleḵ מֶלֶךְ king
לָהֶם֒ lāhˌem לְ to
וַ wa וְ and
יָּשִׁ֣יבוּ yyāšˈîvû שׁוב return
הָ הַ the
עָ֣ם ʕˈām עַם people
אֶת־ ʔeṯ- אֵת [object marker]
הַ ha הַ the
מֶּ֣לֶךְ׀ mmˈeleḵ מֶלֶךְ king
לֵ לְ to
אמֹ֡ר ʔmˈōr אמר say
מַה־ mah- מָה what
לָּנוּ֩ llānˌû לְ to
חֵ֨לֶק ḥˌēleq חֵלֶק share
בְּ bᵊ בְּ in
דָוִ֜יד ḏāwˈîḏ דָּוִד David
וְ wᵊ וְ and
לֹֽא־ lˈō- לֹא not
נַחֲלָ֣ה naḥᵃlˈā נַחֲלָה heritage
בְּ bᵊ בְּ in
בֶן־ ven- בֵּן son
יִשַׁ֗י yišˈay יִשַׁי Jesse
אִ֤ישׁ ʔˈîš אִישׁ man
לְ lᵊ לְ to
אֹהָלֶ֨יךָ֙ ʔōholˈeʸḵā אֹהֶל tent
יִשְׂרָאֵ֔ל yiśrāʔˈēl יִשְׂרָאֵל Israel
עַתָּ֕ה ʕattˈā עַתָּה now
רְאֵ֥ה rᵊʔˌē ראה see
בֵיתְךָ֖ vêṯᵊḵˌā בַּיִת house
דָּוִ֑יד dāwˈîḏ דָּוִד David
וַ wa וְ and
יֵּ֥לֶךְ yyˌēleḵ הלך walk
כָּל־ kol- כֹּל whole
יִשְׂרָאֵ֖ל yiśrāʔˌēl יִשְׂרָאֵל Israel
לְ lᵊ לְ to
אֹהָלָֽיו׃ ס ʔōholˈāʸw . s אֹהֶל tent
10:16. populus autem universus rege duriora dicente sic locutus est ad eum non est nobis pars in David neque hereditas in filio Isai revertere in tabernacula tua Israhel tu autem pasce domum tuam David et abiit Israhel in tabernacula sua
And all the people upon the king's speaking roughly, said thus unto him: We have no part in David, nor inheritance in the son of Isai. Return to thy dwellings, O Israel, and do thou, O David feed thy own house. And Israel went away to their dwellings.
10:16. Then the entire people, speaking more harshly to the king, spoke to him in this way: “There is no portion for us in David, and there is no inheritance in the son of Jesse. Return to your dwellings, O Israel. Then you, O David, shall pasture your own house.” And Israel went away to their dwellings.
10:16. And when all Israel [saw] that the king would not hearken unto them, the people answered the king, saying, What portion have we in David? and [we have] none inheritance in the son of Jesse: every man to your tents, O Israel: [and] now, David, see to thine own house. So all Israel went to their tents.
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
jw▾ tr▾ ac▾ all ▾
Adam Clarke: Commentary on the Bible - 1831
10:16: To your tents, O Israel - "To your cities, O Israel." - Targum.
Now, David, see to thine own house - "Now, David, rule over the men of thy own house." - Targum.
2 Chronicles 10:18
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:16: What portion: Sa2 20:1; Kg1 12:16, Kg1 12:17
the son: Sa1 20:27, Sa1 20:30, Sa1 20:31, Sa1 22:7, Sa1 22:9, Sa1 22:13
David: Sa2 7:15, Sa2 7:16; Kg1 11:13, Kg1 11:34-39; Ch1 17:14; Psa 2:1-6, Psa 76:10, Psa 89:29-37; Psa 132:17; Isa 9:6, Isa 9:7, Isa 11:1; Jer 33:20, Jer 33:21, Jer 33:25, Jer 33:26; Eze 37:24, Eze 37:25; Amo 9:11; Luk 1:32, Luk 1:33, Luk 19:14, Luk 19:27; Act 2:30; Co1 15:25; Rev 22:16
So all Israel: Ch2 10:19; Jdg 8:35; Sa2 15:13, Sa2 16:11; Joh 6:66, Joh 7:53
John Wesley
See to thine own house - When public affairs are in a ferment, violent proceedings do but make ill worse. Many have been driven to the mischief they did not intend, by being too severely dealt with.
10:1710:17: Եւ արքն Իսրայէլի մնացեալքն ՚ի քաղաքս Յուդայ՝ թագաւորեցուցին ՚ի վերայ իւրեանց զՌոբովամ։
17 Եւ բոլոր իսրայէլացիները գնացին իրենց բնակավայրերը, իսկ Յուդայի երկրի քաղաքներում ապրող միւս իսրայէլացիները Ռոբովամին դարձրին իրենց թագաւոր:
17 Բայց Յուդային քաղաքներուն մէջ բնակող Իսրայէլին որդիներուն վրայ Ռոբովամ թագաւոր եղաւ։
Եւ [128]արքն Իսրայելի մնացեալքն`` ի քաղաքս Յուդայ թագաւորեցուցին ի վերայ իւրեանց զՌոբովամ:

10:17: Եւ արքն Իսրայէլի մնացեալքն ՚ի քաղաքս Յուդայ՝ թագաւորեցուցին ՚ի վերայ իւրեանց զՌոբովամ։
17 Եւ բոլոր իսրայէլացիները գնացին իրենց բնակավայրերը, իսկ Յուդայի երկրի քաղաքներում ապրող միւս իսրայէլացիները Ռոբովամին դարձրին իրենց թագաւոր:
17 Բայց Յուդային քաղաքներուն մէջ բնակող Իսրայէլին որդիներուն վրայ Ռոբովամ թագաւոր եղաւ։
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:1710:17 Только над сынами Израилевыми, жившими в городах Иудиных, остался царем Ровоам.
10:17 καὶ και and; even ἄνδρες ανηρ man; husband Ισραηλ ισραηλ.1 Israel οἱ ο the κατοικοῦντες κατοικεω settle ἐν εν in πόλεσιν πολις city Ιουδα ιουδα Iouda; Iutha καὶ και and; even ἐβασίλευσεν βασιλευω reign ἐπ᾿ επι in; on αὐτῶν αυτος he; him Ροβοαμ ροβοαμ Rehoboam
10:17 וּ û וְ and בְנֵ֣י vᵊnˈê בֵּן son יִשְׂרָאֵ֔ל yiśrāʔˈēl יִשְׂרָאֵל Israel הַ ha הַ the יֹּֽשְׁבִ֖ים yyˈōšᵊvˌîm ישׁב sit בְּ bᵊ בְּ in עָרֵ֣י ʕārˈê עִיר town יְהוּדָ֑ה yᵊhûḏˈā יְהוּדָה Judah וַ wa וְ and יִּמְלֹ֥ךְ yyimlˌōḵ מלך be king עֲלֵיהֶ֖ם ʕᵃlêhˌem עַל upon רְחַבְעָֽם׃ rᵊḥavʕˈām רְחַבְעָם Rehoboam
10:17. super filios autem Israhel qui habitabant in civitatibus Iuda regnavit RoboamBut Roboam reigned over the children of Israel that dwelt in the cities of Juda.
17. But as for the children of Israel that dwelt in the cities of Judah, Rehoboam reigned over them.
10:17. But Rehoboam reigned over the sons of Israel who were living in the cities of Judah.
10:17. But [as for] the children of Israel that dwelt in the cities of Judah, Rehoboam reigned over them.
But [as for] the children of Israel that dwelt in the cities of Judah, Rehoboam reigned over them:

10:17 Только над сынами Израилевыми, жившими в городах Иудиных, остался царем Ровоам.
10:17
καὶ και and; even
ἄνδρες ανηρ man; husband
Ισραηλ ισραηλ.1 Israel
οἱ ο the
κατοικοῦντες κατοικεω settle
ἐν εν in
πόλεσιν πολις city
Ιουδα ιουδα Iouda; Iutha
καὶ και and; even
ἐβασίλευσεν βασιλευω reign
ἐπ᾿ επι in; on
αὐτῶν αυτος he; him
Ροβοαμ ροβοαμ Rehoboam
10:17
וּ û וְ and
בְנֵ֣י vᵊnˈê בֵּן son
יִשְׂרָאֵ֔ל yiśrāʔˈēl יִשְׂרָאֵל Israel
הַ ha הַ the
יֹּֽשְׁבִ֖ים yyˈōšᵊvˌîm ישׁב sit
בְּ bᵊ בְּ in
עָרֵ֣י ʕārˈê עִיר town
יְהוּדָ֑ה yᵊhûḏˈā יְהוּדָה Judah
וַ wa וְ and
יִּמְלֹ֥ךְ yyimlˌōḵ מלך be king
עֲלֵיהֶ֖ם ʕᵃlêhˌem עַל upon
רְחַבְעָֽם׃ rᵊḥavʕˈām רְחַבְעָם Rehoboam
10:17. super filios autem Israhel qui habitabant in civitatibus Iuda regnavit Roboam
But Roboam reigned over the children of Israel that dwelt in the cities of Juda.
10:17. But Rehoboam reigned over the sons of Israel who were living in the cities of Judah.
10:17. But [as for] the children of Israel that dwelt in the cities of Judah, Rehoboam reigned over them.
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
tr▾ all ▾
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:17: But as for: Ch2 11:1; Kg1 11:36, Kg1 12:17
10:1810:18: Եւ առաքեաց արքայ Ռոբովամ զԱդոնիրամ որ էր ՚ի վերայ հարկացն. եւ քարկոծեցին զնա որդիքն Իսրայէլի քարամբք, եւ մեռաւ։ Եւ արքայ Ռոբովամ փութացաւ ելանե՛լ ՚ի կառս իւր՝ եւ փախչել յԵրուսաղէմ։
18 Ռոբովամ արքան հարկերի վերակացու Ադոնիրամին ուղարկեց իսրայէլացիների մօտ, բայց սրանք նրան քարկոծեցին, ու նա մեռաւ: Ռոբովամ արքան հազիւ կարողացաւ իր մարտակառքը բարձրանալ ու փախչել Երուսաղէմ:
18 Ռոբովամ թագաւորը, երբ հարկերուն վրայ եղող Ադորամը ղրկեց, Իսրայէլին որդիները զանիկա քարկոծեցին ու մեռցուցին։ Ռոբովամ թագաւորը արտորալով կառքը հեծաւ, որպէս զի Երուսաղէմ փախչի։
Եւ առաքեաց արքայ Ռոբովամ զԱդոնիրամ որ էր ի վերայ հարկացն, եւ քարկոծեցին զնա որդիքն Իսրայելի քարամբք, եւ մեռաւ: Եւ արքայ Ռոբովամ փութացաւ ելանել ի կառս իւր եւ փախչել յԵրուսաղէմ:

10:18: Եւ առաքեաց արքայ Ռոբովամ զԱդոնիրամ որ էր ՚ի վերայ հարկացն. եւ քարկոծեցին զնա որդիքն Իսրայէլի քարամբք, եւ մեռաւ։ Եւ արքայ Ռոբովամ փութացաւ ելանե՛լ ՚ի կառս իւր՝ եւ փախչել յԵրուսաղէմ։
18 Ռոբովամ արքան հարկերի վերակացու Ադոնիրամին ուղարկեց իսրայէլացիների մօտ, բայց սրանք նրան քարկոծեցին, ու նա մեռաւ: Ռոբովամ արքան հազիւ կարողացաւ իր մարտակառքը բարձրանալ ու փախչել Երուսաղէմ:
18 Ռոբովամ թագաւորը, երբ հարկերուն վրայ եղող Ադորամը ղրկեց, Իսրայէլին որդիները զանիկա քարկոծեցին ու մեռցուցին։ Ռոբովամ թագաւորը արտորալով կառքը հեծաւ, որպէս զի Երուսաղէմ փախչի։
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:1810:18 И послал царь Ровоам Адонирама, начальника над собиранием даней, и забросали его сыны Израилевы каменьями, и он умер. Царь же Ровоам поспешил сесть на колесницу, чтобы убежать в Иерусалим.
10:18 καὶ και and; even ἀπέστειλεν αποστελλω send off / away ὁ ο the βασιλεὺς βασιλευς monarch; king Ροβοαμ ροβοαμ Rehoboam τὸν ο the Αδωνιραμ αδωνιραμ the ἐπὶ επι in; on τοῦ ο the φόρου φορος.1 income tax καὶ και and; even ἐλιθοβόλησαν λιθοβολεω stone αὐτὸν αυτος he; him οἱ ο the υἱοὶ υιος son Ισραηλ ισραηλ.1 Israel λίθοις λιθος stone καὶ και and; even ἀπέθανεν αποθνησκω die καὶ και and; even ὁ ο the βασιλεὺς βασιλευς monarch; king Ροβοαμ ροβοαμ Rehoboam ἔσπευσεν σπευδω hurry τοῦ ο the ἀναβῆναι αναβαινω step up; ascend εἰς εις into; for τὸ ο the ἅρμα αρμα chariot τοῦ ο the φυγεῖν φευγω flee εἰς εις into; for Ιερουσαλημ ιερουσαλημ Jerusalem
10:18 וַ wa וְ and יִּשְׁלַ֞ח yyišlˈaḥ שׁלח send הַ ha הַ the מֶּ֣לֶךְ mmˈeleḵ מֶלֶךְ king רְחַבְעָ֗ם rᵊḥavʕˈām רְחַבְעָם Rehoboam אֶת־ ʔeṯ- אֵת [object marker] הֲדֹרָם֙ hᵃḏōrˌām הֲדֹורָם Hadoram אֲשֶׁ֣ר ʔᵃšˈer אֲשֶׁר [relative] עַל־ ʕal- עַל upon הַ ha הַ the מַּ֔ס mmˈas מַס forced labour וַ wa וְ and יִּרְגְּמוּ־ yyirgᵊmû- רגם stone בֹ֧ו vˈô בְּ in בְנֵֽי־ vᵊnˈê- בֵּן son יִשְׂרָאֵ֛ל yiśrāʔˈēl יִשְׂרָאֵל Israel אֶ֖בֶן ʔˌeven אֶבֶן stone וַ wa וְ and יָּמֹ֑ת yyāmˈōṯ מות die וְ wᵊ וְ and הַ ha הַ the מֶּ֣לֶךְ mmˈeleḵ מֶלֶךְ king רְחַבְעָ֗ם rᵊḥavʕˈām רְחַבְעָם Rehoboam הִתְאַמֵּץ֙ hiṯʔammˌēṣ אמץ be strong לַֽ lˈa לְ to עֲלֹ֣ות ʕᵃlˈôṯ עלה ascend בַּ ba בְּ in † הַ the מֶּרְכָּבָ֔ה mmerkāvˈā מֶרְכָּבָה chariot לָ lā לְ to נ֖וּס nˌûs נוס flee יְרוּשָׁלִָֽם׃ ס yᵊrûšālˈāim . s יְרוּשָׁלִַם Jerusalem
10:18. misitque rex Roboam Aduram qui praeerat tributis et lapidaverunt eum filii Israhel et mortuus est porro rex Roboam currum festinavit ascendere et fugit in HierusalemAnd king Roboam sent Aduram, who was over the tributes, and the children of Israel stoned him, and he died: and king Roboam made haste to get up into his chariot, and fled into Jerusalem.
18. Then king Rehoboam sent Hadoram, who was over the levy; and the children of Israel stoned him with stones, that he died. And king Rehoboam made speed to get him up to his chariot, to flee to Jerusalem.
10:18. And king Rehoboam sent Aduram, who was in charge of the tributes. And the sons of Israel stoned him, and he died. And so king Rehoboam hurried to climb into the chariot, and he fled to Jerusalem.
10:18. Then king Rehoboam sent Hadoram that [was] over the tribute; and the children of Israel stoned him with stones, that he died. But king Rehoboam made speed to get him up to [his] chariot, to flee to Jerusalem.
Then king Rehoboam sent Hadoram that [was] over the tribute; and the children of Israel stoned him with stones, that he died. But king Rehoboam made speed to get him up to [his] chariot, to flee to Jerusalem:

10:18 И послал царь Ровоам Адонирама, начальника над собиранием даней, и забросали его сыны Израилевы каменьями, и он умер. Царь же Ровоам поспешил сесть на колесницу, чтобы убежать в Иерусалим.
10:18
καὶ και and; even
ἀπέστειλεν αποστελλω send off / away
ο the
βασιλεὺς βασιλευς monarch; king
Ροβοαμ ροβοαμ Rehoboam
τὸν ο the
Αδωνιραμ αδωνιραμ the
ἐπὶ επι in; on
τοῦ ο the
φόρου φορος.1 income tax
καὶ και and; even
ἐλιθοβόλησαν λιθοβολεω stone
αὐτὸν αυτος he; him
οἱ ο the
υἱοὶ υιος son
Ισραηλ ισραηλ.1 Israel
λίθοις λιθος stone
καὶ και and; even
ἀπέθανεν αποθνησκω die
καὶ και and; even
ο the
βασιλεὺς βασιλευς monarch; king
Ροβοαμ ροβοαμ Rehoboam
ἔσπευσεν σπευδω hurry
τοῦ ο the
ἀναβῆναι αναβαινω step up; ascend
εἰς εις into; for
τὸ ο the
ἅρμα αρμα chariot
τοῦ ο the
φυγεῖν φευγω flee
εἰς εις into; for
Ιερουσαλημ ιερουσαλημ Jerusalem
10:18
וַ wa וְ and
יִּשְׁלַ֞ח yyišlˈaḥ שׁלח send
הַ ha הַ the
מֶּ֣לֶךְ mmˈeleḵ מֶלֶךְ king
רְחַבְעָ֗ם rᵊḥavʕˈām רְחַבְעָם Rehoboam
אֶת־ ʔeṯ- אֵת [object marker]
הֲדֹרָם֙ hᵃḏōrˌām הֲדֹורָם Hadoram
אֲשֶׁ֣ר ʔᵃšˈer אֲשֶׁר [relative]
עַל־ ʕal- עַל upon
הַ ha הַ the
מַּ֔ס mmˈas מַס forced labour
וַ wa וְ and
יִּרְגְּמוּ־ yyirgᵊmû- רגם stone
בֹ֧ו vˈô בְּ in
בְנֵֽי־ vᵊnˈê- בֵּן son
יִשְׂרָאֵ֛ל yiśrāʔˈēl יִשְׂרָאֵל Israel
אֶ֖בֶן ʔˌeven אֶבֶן stone
וַ wa וְ and
יָּמֹ֑ת yyāmˈōṯ מות die
וְ wᵊ וְ and
הַ ha הַ the
מֶּ֣לֶךְ mmˈeleḵ מֶלֶךְ king
רְחַבְעָ֗ם rᵊḥavʕˈām רְחַבְעָם Rehoboam
הִתְאַמֵּץ֙ hiṯʔammˌēṣ אמץ be strong
לַֽ lˈa לְ to
עֲלֹ֣ות ʕᵃlˈôṯ עלה ascend
בַּ ba בְּ in
הַ the
מֶּרְכָּבָ֔ה mmerkāvˈā מֶרְכָּבָה chariot
לָ לְ to
נ֖וּס nˌûs נוס flee
יְרוּשָׁלִָֽם׃ ס yᵊrûšālˈāim . s יְרוּשָׁלִַם Jerusalem
10:18. misitque rex Roboam Aduram qui praeerat tributis et lapidaverunt eum filii Israhel et mortuus est porro rex Roboam currum festinavit ascendere et fugit in Hierusalem
And king Roboam sent Aduram, who was over the tributes, and the children of Israel stoned him, and he died: and king Roboam made haste to get up into his chariot, and fled into Jerusalem.
10:18. And king Rehoboam sent Aduram, who was in charge of the tributes. And the sons of Israel stoned him, and he died. And so king Rehoboam hurried to climb into the chariot, and he fled to Jerusalem.
10:18. Then king Rehoboam sent Hadoram that [was] over the tribute; and the children of Israel stoned him with stones, that he died. But king Rehoboam made speed to get him up to [his] chariot, to flee to Jerusalem.
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
tr▾ ac▾ all ▾
Adam Clarke: Commentary on the Bible - 1831
10:18: Stoned him - When he endeavored to collect the tribute which Solomon had imposed on them. - Jarchi.
2 Chronicles 10:19
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:18: Hadoram: Kg1 4:6, Kg1 5:14, Adoniram, Ch2 10:18, Adoram
stoned him: Ch2 24:21; Act 7:57, Act 7:58
made speed: Heb. strengthened himself
10:1910:19: Եւ անգոսնեաց Իսրայէլ զտունն Դաւթի մինչեւ յօրս յայս[4542]։[4542] Ոմանք. Եւ անկոսնեաց Իսրայէլ զտունն Դաւթայ։
19 Եւ իսրայէլացիները երես դարձրին Դաւթի տնից, ու այդպէս է մինչեւ այսօր:
19 Այսպէս Իսրայէլ Դաւիթին տան դէմ ապստամբ մնաց մինչեւ այսօր։
Եւ անգոսնեաց Իսրայէլ զտունն Դաւթի մինչեւ յօրս յայս:

10:19: Եւ անգոսնեաց Իսրայէլ զտունն Դաւթի մինչեւ յօրս յայս[4542]։
[4542] Ոմանք. Եւ անկոսնեաց Իսրայէլ զտունն Դաւթայ։
19 Եւ իսրայէլացիները երես դարձրին Դաւթի տնից, ու այդպէս է մինչեւ այսօր:
19 Այսպէս Իսրայէլ Դաւիթին տան դէմ ապստամբ մնաց մինչեւ այսօր։
zohrab-1805▾ eastern-1994▾ western am▾
10:1910:19 Так отложились Израильтяне от дома Давидова до сего дня.
10:19 καὶ και and; even ἠθέτησεν αθετεω displace; put off Ισραηλ ισραηλ.1 Israel ἐν εν in τῷ ο the οἴκῳ οικος home; household Δαυιδ δαβιδ Dabid; Thavith ἕως εως till; until τῆς ο the ἡμέρας ημερα day ταύτης ουτος this; he
10:19 וַ wa וְ and יִּפְשְׁע֤וּ yyifšᵊʕˈû פשׁע rebel יִשְׂרָאֵל֙ yiśrāʔˌēl יִשְׂרָאֵל Israel בְּ bᵊ בְּ in בֵ֣ית vˈêṯ בַּיִת house דָּוִ֔יד dāwˈîḏ דָּוִד David עַ֖ד ʕˌaḏ עַד unto הַ ha הַ the יֹּ֥ום yyˌôm יֹום day הַ ha הַ the זֶּֽה׃ ס zzˈeh . s זֶה this
10:19. recessitque Israhel a domo David usque ad diem hancAnd Israel revolted from the house of David unto this day.
19. So Israel rebelled against the house of David, unto this day.
10:19. And Israel withdrew from the house of David, even to this day.
10:19. And Israel rebelled against the house of David unto this day.
And Israel rebelled against the house of David unto this day:

10:19 Так отложились Израильтяне от дома Давидова до сего дня.
10:19
καὶ και and; even
ἠθέτησεν αθετεω displace; put off
Ισραηλ ισραηλ.1 Israel
ἐν εν in
τῷ ο the
οἴκῳ οικος home; household
Δαυιδ δαβιδ Dabid; Thavith
ἕως εως till; until
τῆς ο the
ἡμέρας ημερα day
ταύτης ουτος this; he
10:19
וַ wa וְ and
יִּפְשְׁע֤וּ yyifšᵊʕˈû פשׁע rebel
יִשְׂרָאֵל֙ yiśrāʔˌēl יִשְׂרָאֵל Israel
בְּ bᵊ בְּ in
בֵ֣ית vˈêṯ בַּיִת house
דָּוִ֔יד dāwˈîḏ דָּוִד David
עַ֖ד ʕˌaḏ עַד unto
הַ ha הַ the
יֹּ֥ום yyˌôm יֹום day
הַ ha הַ the
זֶּֽה׃ ס zzˈeh . s זֶה this
10:19. recessitque Israhel a domo David usque ad diem hanc
And Israel revolted from the house of David unto this day.
10:19. And Israel withdrew from the house of David, even to this day.
10:19. And Israel rebelled against the house of David unto this day.
ru▾ LXX-gloss▾ bhs-gloss▾ vulgate▾ erva_1895▾ catholic_pdv▾ kjv_1900▾
tr▾ ac▾ all ▾
Adam Clarke: Commentary on the Bible - 1831
10:19: Israel rebelled - A few soft words, and the removal of a part of the oppressive taxes, (for they said, Ease thou Somewhat the grievous servitude), would have secured this people to the state, and prevented the shedding of a sea of human blood, which was the consequence of the separation of this kingdom. Rehoboam was a fool; and through his folly he lost his kingdom. He is not the only example on record: the Stuarts lost the realm of England much in the same way; and, by a different mode of treatment, the House of Brunswick continues to fill the British throne. May the thread of its fortune, woven by the hand of God, never be undone! and may the current of its power glide on to the latest posterity!
Talia secla, suis dixerunt, currite, fusis
Concordes stabili fatorum numine Parcae.
Virg. Ecl. iv., ver. 46.
"God's firm decree, by which this web was spun,
Shall ever bless the clue, and bid it smoothly run."
Labitur, et labetur in omne volubilis Aevum.
Horat. Epist., l. i., c. 2, v. 43.
"Still glides the river, and shall ever glide."
Amen! Amen!
R. A. Torrey - Treasury: Treasury of Scriptural Knowledge - 1880
10:19: Israel: Ch2 10:16, Ch2 13:5-7; Kg1 12:19, Kg1 12:20; Kg2 17:21-23; Psa 89:30
unto this day: Ch2 5:9; Jos 4:9; Ezr 9:7